خودمان را فریب ندهیم!

خودمان را فریب ندهیم ! چیزیکه در ایران وجود ندارد همبستگی ملی است. در کشور کثیرالملله ای همانند ایران روشنفکران و تشکیلاتهای سیاسی اتنیکهای مختلف میتوانند پیشاهنگان همبستگی ملی در جامعه باشند. تا زمانیکه روشنفکران ونمایندگان تشکیلاتهای سیاسی فارس زبان در گفتار ، کردار ، مقالات ، مصاحبه ها و سخنرانیهایشان از حقوق پایمال شده ملی-مذهبی اتنیکهای غیرفارس در ایران دفاع نکنند، از قبول کثیرالملله بودن ایران خودداری بکنند، نمیتوانند و نبایستی انتظار همبستگی از جانب ملتهای غیرفارس را داشته باشند. کجاست بیانیه ها و اعتراضات دسته جمعی روشنفکران فارس زبان به توهینهای نژادپرستانه پان فارسیستها در حق ترکها و عربها و... که دائما در برنامه های تلویزیونی، مدیا و استادیومهای ورزشی بچشم میخورند. کجاست بیانیه های روشنفکران فارس زبان در مورد اینکه این خلقها در همه عرصه های اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی، مذهبی و فرهنگی بایستی حقوق مساوی داشته باشند؟ کجاست دعوتهای روشنفکران و تشکیلاتهای سیاسی فارس زبان از روشنفکران و تشکیلاتهای غیر فارس برای بحث وگفتگو درباره دمکراسی ، حقوق ملی و ایجاد همبستگی واقعی در جامعه ایران؟ کجاست بیانیه های روشنفکران فارس زبان برای نجات دریاچه ارومیه؟ کجاست بیانیه های روشنفکران و سازمانهای سیاسی فارس زبان برای آزادی فعالین ملی اتنیکهای غیر فارس از زندانهای جمهوری اسلامی ایران.
ما ترکهای آذربایجان از زمان مشروطیت تا بامروز برای آزادی، دمکراسی، حفاظت از سرزمینی بنام ایران بقدر کافی فداکاریها کرده ایم، زندانها کشیده ایم ، شکنجه ها دیده ایم ، مجبور به جدائی از خانواده ، جدائی از وطن گشته ایم وصدهاهزار قربانی داده ایم. نتیجه چه شده است؟ بعد اینهمه فداکاریها و جانفشانیها هنوز فاقد سیستم تحصیلی برای کودکان ملت 30 میلیونی خود میباشیم. هنوز برای ایجاد یک بیمارستان و یا استادیوم ورزشی بایستی از تهران اجازه بگیریم.
وقتی از حقوق پایمال شده ملی مان صحبتی به میان میاوریم، بد میشویم، تجزیه طلب میشویم، اجنبی میشویم، ابیکتی برای تمسخر میشویم، بی فرهنگ میشویم، وحشی میشویم، ترکه خر میشویم، از مغولستان آمده میشویم که بایستی به استپ های آلتای برگردیم....
جزئیات این معادله روشن هست و احتیاجی به تعبیر و تفسیر ندارد. در کشوری بنام ایران ما فاقد هر گونه حق و حقوق انسانی هستیم و تنها چیزیکه بایستی به آن تن دهیم وظایفی هست که دیگران به عهده ما میگذارند ! اینجاست که میگوئیم: آقایان! در کشوریکه همبستگی ملی برای رفع تبعیض های گوناگون وجود نداشته باشد، در کشوریکه روشنفکران آن با تئوریهای نواستعماری در فکر حفظ امتیازهای نامشروع اجتماعی، سیاسی و ملی خویش باشند.... رژیمهای دیکتاتوری پا برجا خواهند ماند، کشمکشهای اتنیکی-مذهبی بوجود خواهد آمد، انسانهای آن جامعه در فقر و بدبختی زندگی خواهند کرد و با گذشت زمان تاروپود جغرافیائی آن کشوراز هم خواهد گسید. باری، دیر نشده بفکر ایجاد همبستگی واقعی برای ایجاد جامعه آزاد ودموکراتیک باشیم.