جلوگیری از "زهر ریزی"با شرکت گورباچف

به صحنه آمدن گورباچف و دعوت روسیه و امریکا به عقلانیت، حاکی از رسیدن شرایط به نقطه حساسی بود که پادرمیانی ریش سفیدان را می طلبید. میتوان با توجه به رویداد های ریز و درشت جانبی بیشتر روسیه را متقاضی این پادرمیانی دید، تا امریکا را.
مثلا به گزارش اسپوتنیک، واسیلی نبنزیا، نماینده دائم روسیه در سازمان ملل گفت که روابط او با "هیلی"واقعا عادی است و ابراز امیدواری کرد که روابط روسیه و آمریکا نیز به همین اندازه خوب باشد.
مدیر کل پیشین خاورمیانه وزارت امور خارجه، محب علی نیز در گفتگو با ایسنانظر داد: ترامپ به دنبال این است که با افزایش تهدید نظامی، روسیه را وادار کند تا امتیاز دهد همان کاری که با کره شمالی انجام داد در آن‌جا هم تهدیدات را افزایش داد تا نهایتا کره شمالی پذیرفت که وارد مذاکره شود.
وی یادآور شد: طبیعی است در این شرایط روسیه آمادگی واکنش نظامی را نه می‌تواند و نه خواهد داشت، ایران هم از نظر لجستیکی توانایی پاسخ به آمریکا در سوریه را ندارد، در نتیجه اگر جنگ در سوریه متوقف نشود امکان انتقال آن به منطقه و حتی داخل ایران وجود دارد، بنابراین باید احتیاط کرد و بهانه را از دست آمریکا گرفت.
او در پایان تاکید کرد: اگر ایران، روسیه و حتی دولت سوریه احتیاط نکنند، ممکن است قربانی این سیاست ترامپ شوند.
به این ترتیب جناح مقابل امریکا به نرمشی رو می آورد تا مشت گره شده ترامپ را باز کند.

عماد آبشناس در مصاحبه با خبرگزاری روسی، ازین نرمش به "زهر گیری"یاد میکند. او می گوید: طبق باور همه کارشناسان، آمریکایی ها تلاش خواهند کرد زهر خود را بریزند و با یک بمباران و یا موشک باران انتقام شکست نقشه هایشان برای منطقه غوطه شرقی را بگیرند اما بحثی که در حال حاضر مطرح است این می باشد که همانگونه که زمانه چند سالی است تغییر کرده و ایران و روسیه در مقابل سناریوهای آمریکایی ایستادند اینبار نیز تصمیم بر آن باشد که زهر آمریکایی ها را بگیرند و دیگر اجازه ندهند که مانند قبل بتوانند سوریه را موشک باران و یا بمباران کنند و فرار کنند.
البته هر نوع جلوگیری از جنگ آنهم از نوعی که می تواند خاورمیانه را به آتش بکشد، قابل تقدیر است و گورباچفهم که در نقش پدری وارد صحنۀ "جلوگیری از زهر ریزی"شده که برای همه پسرانش دل می سوزاند و ابراز سرخوردگی میکند از ینکه رهبران سیاسی چطور با خودشان رفتار میکنند و می گرید بر ناتوانی مکانیزم های دیپلماتیک و تبدیل سیاست بین الملل به عرصه اتهام پراکنی، اعمال تحریم، وحتی حملات نظامی، دروغ نمی گوید که مردم عادی از ابعاد تهدیدات این شرایط بی خبرند.
منتهی باز هم عماد آبشناس بدون توجه به آهِ دل گورباچف، می گوید:
اینکه ایران بخواهد همین لحظه و بدون هیچ برنامه ریزی ای فقط نوعی واکنش نشان دهد هم تصوری بسیار خام و اشتباه است.
این رفتار بیشتر به رفتارهای ترامپی می خورد تا رفتار های ایرانی.
بدیهی است ایرانی ها منتظر خواهند ماند تا وقت مناسب.
بر خلاف او، محب علی در مصاحبه با ایسنا ، روی احتیاط تکیه میکند، و در همان مصاحبه می گوید: به نظر می‌رسد شرایط حساسی است و باید احتیاط کرد و ایران نباید جانب احتیاط را از دست دهد، به ویژه این‌که اسرائیل به دنبال این است که تحریکاتی را انجام دهد تا ایران واکنش نشان دهد و در این صورت زمینه را برای عملیات نظامی آمریکا و اسرائیل در سوریه فراهم آورد.
از یکسو سیاست احتیاط و از سوی دیگر روبوسی و زهر ریزی شاید پدر ِ دیپلماسی را راضی کرده باشد.

طاهره بارئی