گردان نازی ارمنی در جنگ جهانی دوم ترجمه: علی قره جه لو

گردان نازی ارمنی در جنگ جهانی دوم

ژنرال نازی ارمنی "درو" (Dro)  گردان نیرومند  812  نازی - ارمنی را در جنگ جهانی دوم فرماندهی کرد.

ساموئل ویمز (Samuel A. Weems)

ترجمه:  علی قره جه لو

چند هفته پیش در وین - اتریش تشیع جنازه ای  برگزارشد.  تابوت کوچک سیاهی که حاوی بقایای جسد "آننا ماری دانر"(Annamarie Danner)  4 ساله، و "گرهارد زکتنر"  (Gerhard Zeketner) 18 ماهه بود، بخاک سپرده شد.  در اثنای جنگ جهانی دوم اینها دو تن از 600 کودکی بودند که نازی ها ادعا می کردند "انسان های بی ارزش"هستند.  این کودکان به بیمارستان Am stein در وین، برده شدند، تا بقتل رسیده و اجسادشان در تحقیقات پزشگی مورد استفاده قرار گیرد.

بین سالهای 1945 - 1935  تحت نام "تحقیق و علم پزشگی"نازی ها بیش 75.000  هزارنفر را به قتل رساندند، که شامل 5.000 هزار کودک در سراسر اروپا می شد.  هدف، بوجود آوردن دولت نژادی - قومی خالص (آریایی) بود!  این اعمال دهشتناک ترور و شقاوت، افزون بر، آنچه که نازی ها در اردوگاههای مرگ برای پاکسازی نژاد یهودی مرتکب شدند، بود.  اصطلاح "نسل کشی"در سال 1948 ایجاد شد تا همه اعمال و روش هایی که نازی ها برای قتل عام و پاکسازی نژاد یهودی بکار بردند، بیان کند.  آننا ماری دانر و گرهارد زکتنر تنها دو تن از انسانهایی بودند که نازی ها به زندگی آنها خاتمه دادند.

ارمنی ها امروز تلاش می کنند تا با ادعاهای ساختگی که گویا ترک ها درسال 1915 ، یک و نیم میلیون ارمنی را بقتل رساندند، اصطلاح "نسل کشی"را بسرقت برند.  ولی، واقعیت صریح و غیر قابل اختلاف این است، این "حکایت دراز"چیزی نبوده جز خیال بافی و داستان ساختگی یک کشیش بلند پایه تنها کلیسای دولتی ارمنی.  محرک ساختن این حکایت، و سرهم بندی کردن دادستانهای وحشتناک درباره قتل عام شدن ارمنی ها، تلاشی بوده است تا دولت های خارجی را دعوت کند تا به ارمنی ها کمک نمایند ،خانه و سرزمین دیگران را غصب و به صورت مجانی تقدیم ارمنی ها کنند.  این دروغ بزرگ، بنیاد آن چیزی است که حکومت ارمنستان "صنعت نسل کشی"چندین میلیارد دلاری خود را روی آن تاسیس کرده است.  ارمنی ها بر اساس این دروغ از سال 1918 عمل می کنند.  ارمنستان "صنعت نسل کشی"خود را تا بامروز در جهان، و با موفقیت پیش برده است.  هر چند که با دروغ و فریب آنرا پیش می برند.

حقیقت این است که ترک های عثمانی، فقط، کاری انجام دادند که دلیل محقانه ای برای انجام آن داشتند، در عین حال آنها به ارمنی این فرصت را دادند تا بدانند که چه قتل عام ها و چه زشتکاری هایی را در حق مسلمانان و کشور خود، انجام می دهند.  بدین معنی که آنها از رهبران کلیسای ارمنی خواستند که به آنها کمک کنند تا از تجمع ارمنی ها، و از فعالیت های شبانه تروریستی ارمنی ها علیه خطوط ارتباطی نظامی دولت عثمانی را متوقف کنند.  روس ها به  خاک عثمانی حمله کرده، و ارمنی ها در بخش های شرقی کشور به نیروهای روس پیوسته و علیه عثمانی وارد جنگ شده بودند.  کلیسای ارمنی در این شرایط از کمک به  دولت عثمانی خود داری کرد.  (1)

بنابراین، حکومت عثمانی تصمیم گرفت تمامی ارمنی هایی که در پشت خطوط ارتباطی نظامی عثمانی خرابکاری می کردند از منطقه تخلیه کند.  ایالات متحده آمریکا دقیقا همان کار را در جنگ جهانی دوم انجام داده بود.  آمریکایی هایی بودند که در گزارشات خود دیده بودند که ارمنی ها زنده اند و خود مناطق جنگی را ترک می کنند، ولی با این وجود، کلیسای ارمنی ادعا می کند که همه آنها به قتل رسیده اند.  (2)

ترک های عثمانی هیچوقت، مانند نازی ها، کودکان را برای تحقیقات پزشگی از بین نبردند.  ولی آنچه که چنین اعمال جایتکارانه نازی ها را زشت تر می نماید، این است که آنها در ارتکاب چنین جنایاتی در جهت ایجاد دولت نژادی- قومی خالص خود، تنها نبودند.   با در نظر گرفتن این واقعیت که بیش از 100.000 هزار ارمنی، داوطلبانه در خدمت ارتش نازی نقش فعالی بعهده گرفته و شریک کمپین پاکسازی نژادی - قومی نازیها بودند.  بمدت 10 سال ارمنی ها در نابودی و پاکسازی نه تنها یهودی ها بلکه کودکانی مانند آننا ماریا و گرهارد، شرکت فعال داشتند.  (3)

در اثنای جنگ جهانی دوم، ارمنی ها، خیلی خوب "هنر پاکسازی نژادی - قومی"را از شرکای نازی خود در ارتکاب جنایت یاد گرفتند.  امروز ارمنستان، بشکل موفقیت آمیزی دولت کوچک خود را از لحاظ نژادی - قومی پاکسازی کرده است، چنانکه  %94 جمعیت ارمنستان بطور خالص ارمنی هستند.  ارمنی ها از لحاظ نژادی - قومی کشور کوچک خود را از آنچه که آنها را "نامطلوب" (Undesirable) می دانستند، پاکسازی کردند.  درست مانند آنچه که به نازی ها بین سالهای 1945 - 1935 کمک کردند.  دولت ارمنستان، یهودی ها، مسلمانان و حتی مسیحی هایی که به کلیسای دولتی ارمنی وابسته نبودند، یا بقتل رساندند، و یا مجبور کردند تا ارمنستان را ترک کنند.  (4)

این واقعیت را باید در نظر داشت، که چگونه ارمنستان، امروز هم به نازی ها افتخار می کند.  ژنرال نازی ارمنی "درو" (Dro) گردان نیرومند 812 (20.000 نفری) ارتش نازی را در اثنای جنگ جهانی دوم فرماندهی کرد.  بعد از جنگ، با وجود خدمت به نازی ها، بدون هیچ مانعی راهی آمریکا شد، و تا آخر عمر درآنجا زندگی کرد.  ولی، سال گذشته ارمنی ها او را از قبر درآورده و به ارمنستان بردند، جاییکه با تشریفات نظامی - دولتی رسمی دوباره به خاک سپرده شد.  دیاسپورای ارمنی درآمریکا صدها هزار دلار کمک جمع آوری کردند تا  "انستیتوی رهبری جوانان"را به افتخار ژنرال نازی ارمنی تاسیس کنند.  ولی آنچه که بعنوان "رهبری خاص"، در انستیتوی رهبری جوانان ژنرال درو به کودکان ارمنی تدریس می شود، عبارت از، نفرت، خلوص قوم ارمنی، و برتری نژاد ارمنی است؟

قابل تامل است، ارمنی هایی که هنوز هم به "صنعت نسل کشی"فریبکارانه خود ادامه می دهند، یاد بود نسل کشی خاص خود را که دو بلوک دورتر از کاخ سفید است، بنا می کنند.  کمتر از حتی یک میلیون ارمنی در ایالات متحده زندگی می کنند، چرا باید آنها 75 میلیون دلار هزینه ادعای فریبکارانه خود کنند،  آنهم ادعایی که تماما مورد بحث و اختلاف بوده، و 6 هزار مایل دورتر از آمریکا و 85 سال پیش اتفاق افتاده است.  جواب ساده است.  کلنی ارمنی های آمریکا، از این یاد بود  ساختگی، و دروغین برای فریب و غارت هرچه بیشتر دلارهای مالیات دهندگان آمریکا برای کشور خود،  که کمتر از 200 سال است، سرزمینی که صاحبان اصلی اش، مسلمانان اند، بوسیله روسها غصب، و به ارمنی ها  پیشکش شده است، استفاده کنند.  این یاد بود نسل کشی ارمنی، بزرگترین، و گسترده ترین تقلبی خواهد بود که تاریخ جهان تاکنون شاهد بوده است.  آیا واقعا کسی باور می کند، ارمنی هایی که در جنگ جهانی دوم  نقش فعالی در نسل کشی یهودیان داشتند، امروز بتوانند چنین یادبود فریبکارانه ای برای خود بسازند، آنهم صرفا بخاطر فریب و غارت مالیات دهندگان مسیحی آمریکا، و افزون بر مبالغ هنگفت کمک های خارجی که در 10 سال گذشته به مرز 1.50 میلیارد دلار می رسد؟

عادلانه خواهد بود اگر بپرسیم، از آنجائی که ارمنی ها 10 سال شریک جنایات نازی ها در جنگ جهانی دوم بودند، آیا آنها، یادبودی برای آننا ماری و گرهارد و تمامی قربانیان بی پناهی که، ارمنی کمک کردند، تا نازی آنها را به قتل رسانده و از صفحه روزگار پاک کنند، بنا خواهند کرد؟

توضیحات:

(1)  دولت عثمانی برای جلوگیری از همکاری ارمنی ها با  ارتش روس که مناطق شرق عثمانی را اشغال کرده بودند، و همچنین آسیب هایی که باند های مسلح ارمنی، بعنوان پیشقراولان ارتش تزاری روس به خطوط ارتباطی ارتش عثمانی وارد می کردند، "قانون تهجیر" (Deportation  - Forcible Transfer of  Population)  را که نام رسمی آن "قانون سوق و اسکان"بود، تصویب (27 مه 1915) و از 1 ژوئن 1915 به اجراء گذاشت.  ابتداء، 240 تن از رهبران ارمنی را در استامبول بازداشت و آنها را به مناطق مرکزی ترکیه تبعید کرد.  (به غیر از یکی دو تن از آنها همه آنها توانستند به کشورهای اروپایی یا آمریکا مهاجرت کنند) سپس اکثر ارمنی هایی که در مناطق شرق  و جنوب شرق عثمانی با روس ها همکاری می کردند، جمع آوری و به مناطق جنوب قلمرو عثمانی ( سوریه، لبنان، عراق) انتقال داد. (9 ژوئن 1915 تا 8 فوریه 1916)  ارمنی های مناطق غرب ترکیه مانند استامبول، ازمیر ...  و ارمنی های پروتستان و کاتولیک در دولت عثمانی و همچنین در مناطق شرق عثمانی از قانون تهجیر مستثنی شده بودند.  مجموعا، تعداد 438.758 از جمعیت 1.250.000 (میانگین جمعیت ارمنی در عثمانی بر اساس منابع ارمنی، اروپایی و عثمانی) ارمنی که در خاک عثمانی زندگی می کردند مشمول قانون تهجیر شدند.  از این تعداد 382.148 هزار نفر به مقصد رسیدند.   یعنی، زنده و سالم به مناطق تعیین شده در سوریه، لبنان و عراق رسیده و اسکان داده شدند.  از میان تلفات 56.610 نفری جمعیت ارمنی در جریان تهجیر و یا  جابجایی اجباری، %80  آنها به علت شایع بودن امراضی از جمله تیفوس، اسهال خونی، قحطی، شرایط سخت زندگی به علت جنگ، و شرایط طبیعی ... جان خود را از دست دادند.  تعدادی بین 9 - 10 هزار نفر نیز، به علت حس انتقام جویی، و تلافی جنایات و  زشت کاری هایی که  ارمنی با حمایت روسها مرتکب شده بودند، بوسیله بومیان  مناطق شرق عثمانی، و عمدتا بدست عشایر کرد به قتل رسیدند.  و این واقعیت آنچیزی است که چندین دهه بنام نسل کشی یک و نیم میلیون ارمنی بدست ترکان عثمانی بخاطر سرپا نگه داشتن "صنعت نسل کشی ارمنی"تبلیغ می شود.

(2)  بعد از حمله ژاپن به بندر "پرل هاربر" (7 دسامبر 1941) رئیس جمهور آمریکا فرانکلین روزولت، به فاصله دو ماه بعد از حمله ژاپن با تصویب یک حکم حکومتی (فوریه 1942) تصمیم گرفت تمامی ژاپنی های آمریکا، بویژه آنهایی که در سواحل غرب آمریکا زندگی می کردند، جمع آوری و در اردوگاه هایی که به این منظور، و دور از سواحل غربی، ساخته بودند، Interment Camps) ) اسکان دهد.  (بین 120 الی 150 هزار نفر) حکم حکومتی، ژاپنی ها را خطری برای امنیت ملی آمریکا تلقی می کرد.  بعلاوه شهروندان ایتالیایی و آلمانی آمریکا نیز، به علت احتمال جاسوسی و خطری که می توانست از طرف آنها متوجه امریکا شود، تحت نظارت و کنترل شدید در آمدند.  اجرای حکم بعهده ارتش آمریکا گذاشته شد، از این رو تمامی مناطق غرب آمریکا تبدیل به منطقه امنیتی - نظامی شد، و ژاپنی های شهروند آمریکا تا پایان جنگ در اردوگاه ها ماندند.  در سالهای آخر جنگ دوم جهانی، لشگری از ژاپنی های شهروند آمریکا برای جنگ علیه آلمان نازی سازماندهی و به اروپا گسیل شد. 

(3)  "جنبش یوجنیکس"  Eugenics Movement  که ریشه اش در ایده "جبرگرایی- بیولوژیک" Biologic Determinist  "سرفرانسیس گالتون"قرار دارد، در انگلستان بوجود آمد، و در سالهای 1880 در آمریکا پا گرفت. این مفهوم، اصلاح ترکیب ژنتیکی موجود انسان را توضیح می دهد.  جنبش یوجنیکس ها در انگلستان که از طریق "پرورش انتخابی"بدنبال ویژگی های مثبت ژن انسان بود، در آمریکا روی حذف ویژگی های منفی ژن انسان متمرکز شد، و برای رسیدن به هدف، از"عقیم کردن اجباری"بعنوان وسیله ای علیه انسان های "نامطلوب" (Undesirables) یعنی، مهاجرین، رنگین پوستان، فقرا، مادران ازدواج نکرده،، اقلیت ها، معلولین جسمی و روانی .... استفاده شد.  در سال 1924 قانونی بنام  National Original Act تصویب شد، که به غیر از "آریایی"ها ؟ حتی علیه مهاجرین اروپای جنوبی و شرقی نیز تبعیض برقرار کرد.  رهبران آلمان نازی عمدتا تحت تاثیر جنبش یوجنیکس آمریکا قرار داشته و تحقیقات و روش های آنان را دنبال می کردند.  جنبش یوجنیکس از طریق دولت فدرال آمریکا حمایت مالی می شد، و تا سالهای 1960 ادامه داشت، و سپس تماما برچیده شد. 

(4)  ژنرال "درو کانایان" (Drastamat Kanayan)   از رهبران "فدراسیون انقلابی ارمنی" ( داشناکسیون) در اثنای جنگ جهانی اول بود.  درو، مرتکب جنایات بیشماری علیه مسلمانان شرق عثمانی (ترک ها ، کردها ، آذربایجانی ها ...) شده بود، از جمله، آتش زدن دهات بی دفاع ، کشتار جمعی مسلمانان بومی، غارت اموال، اخراج دسته جمعی جمعیت مسلمان.  درو بعد از تاسیس جمهوری ارمنستان به مقام وزارت  دفاع جمهوری ارمنستان رسید (1920).  و بعد از سرنگونی حکومت ارمنستان بوسیله بلشویک ها، به آلمان فرار کرد.  حزب داشناکسیون و رهبران آن که با وعده روسیه تزاری برای تاسیس ارمنستان بزرگ به خدمت روسیه تزاری و مطامع استعماری آن در آمده بودند، بدنبال انقلاب اکتبر و سرنگونی روسیه تزاری، رهبران آن به اروپا فرار کرده و این بار با وعده تاسیس ارمنستان بزرگ بوسیله آلمان نازی به خدمت نازی ها درآمدند.  رهبران داشناکسیون در جهت تحقق رؤیاهای ارتجاعی  خود به هر وسیله ای دست یازدیدند، و در این راه حتی از فدا کردن خلق ارمنی نیز اباء نکردند.  دولت ارمنستان و دیاسپورای ارمنی هنوز هم، از شش ایالت شرق ترکیه که شامل:  ایالت دیاربکر، وان، سیواس، ارزروم، بیتلیس و الازیغ، می شود بنام "ارمنستان غربی"نام می برند!

ژنرال دیگر ارمنی بنام "گاراگین نیژده" (Garagin Nezhdeh) که او هم از رهبران حزب داشناکسیون بود، قبل از جنگ جهانی دوم سازمانی بنام Tseghagnon (Tsegh- نژاد،Gnon  - مذهب = تقدس نژاد) در شهر بستن آمریکا (1933)  بوجود آورد، که سازمانی افراطی و نژاد پرست بود.  از طریق این سازمان، ژنرال نیژده بسیاری از جوانان ارمنی را که در آلمان و فرانسه .. زندگی می کردند، بسیج کرد تا به نیروهای مسلح، و سازمان اس اس آلمان نازی بپیوندند.  آنها در شکار و انتقال یهودیان به اردوگاههای مرگ نازی، نقش فعالی بازی کردند.  بعلاوه تعداد کثیری از ارمنی های اروپا، بلغارستان، رومانی ..  بویژه به سپاه تانک 52 آلمان ( 58^th Panzer Corps) و ارتش دهم آلمان (Ostlegion of the Wermacht, 10^th army) پیوستند.  در مجموع 100.000، ارمنی به مدت 10 سال در صفوف مختلف نیروهای مسلح و سازمانهای اطلاعاتی آلمان خدمت کردند.  ژنرال نیژده  در اواخر جنگ در بلغارستان بوسیله ارتش سرخ دستگیر و به شوروی فرستاده شد.   بعد از محاکمات طولانی به 25 سال زندان محکوم و در سال 1956 در زندان در گذشت.  دولت ارمنستان در سال 2016 مجسمه او را نیز بعنوان قهرمان ملی ارمنستان در ایروان بر پا کرد!

*  اصل مقاله به انگلیسی، (2000)     Armenian Nazi Battalion during World War 2.   

ساموئل ویمز، قاضی بازنشسته از ایالت ارکانزاس، کتابی نیز در این رابطه تحت نام،  "ارمنستان:  اسرار یک دولت تروریست مسیحی، فریب بزرگ ارمنی ها"، دارد.

Samuel A. Weems is a retired U.S. judge from Arkansas and is the author of ARMENIA: Secrets of A ‘Christian’ Terrorist State, The Armenian Great Deception Series - Volume 1, St. John Press. […]