ما نمیتوانیم صدمات فاصله گرفتن اجتماعی را نادیده بگیریم!

ما نمیتوانیم صدمات فاصله گرفتن اجتماعی را نادیده بگیریم

John M. Mandrola, MD
DISCLOSURES
May 01, 2020

از آن نگرانم که تا زمانی که جو عدم اطمینان غالب است ، از مطرح کردن سوالات سخت پرهیز میشود. تلاش میکنم که بی احساس نباشم، اما همانطور که ما در مورد پیش اگهی های بیماریهای سرطان و نارساییهای قلبی بحث میکنیم باید به مسایل پیچیده در مورد بیماری کووید-۱۹نیز بپردازیم.
سیاستهای فاصله گیرهای اجتماعی به مردم آسیب میرساند، نه آسیب احتمالی بلکه آسیب واقعی. آسیب اقتصادی واژه بجایی است زیرا اقتصاد یعنی مردم و آسیب اقتصادی، آسیب به مردم است.
من مریضهایی داشته ام که درمانشان را بخاطر از دست دادن کارشان متوقف کرده اند. وقتی من این مطلب را مطرح میکنم، عده ای با این توجیح که سیستم بهداشت آمریکا ناعادلانه است، آنرا رد میکنند. این بجای خود درست است ولی غیرمنطقی است. ما سیستم بهداشتی ایده الی نداریم ولی همینی هست که داریم.
اخیرا در مقاله ای که انتشار یافته بود(۱) به مرگ و میر بالا در اسکاتلند، هلند و نیویورک اشاره کرده بود که مقدار زیادی از این تلفات در رابطه با کووید-۱۹ نبوده اند واحتمالا دلایل دیگری داشته اند.
زمانیکه ثابت شده که این ویروس به اقلیتها وطبقه محروم آسیب می رساند، این نتیجه گیری هم درست است که همین گروها نیزاحتمالا میتوانند از اعمال راهکارهای ما نیز بطور نامتناسب آسیب ببینند. طبقات محروم از بستن کلینیکها و محدود کردن درمان برای مریضان غیر کرونایی در بیمارستانها، بیشتر آسیب میبینند. کنترل و تنظیم داروی وارفارین(۲) برای مریض هایی که از طبقه محروم هستند به چالش بزرگی تبدیل شده است.
من جواب ساده ای برای نابرابریهای اجتماعی ندارم. اما بنفع روشنفکران جامعه نیست که این واقعیت را نادیده بگیرند که تصمیم گیرندگان اصلی جامعه از مزیت کار خوب برخوردارند وتوانایی این راهم دارند که در خانه کارکنند. راهکارهای عمومی ما طبقه محروم را فقیرتر کرده است زیرا آنها از این مزیت ها برخوردار نیستند. علاوه بر این راج چتی(۳) و همکارانش نشان داده اند که درآمد پایین رابطه مستقیمی با طول عمر دارد.
همچنین سالمندان را نیز نباید فراموش کرد. یکی از همکارانم استراتژی های خاصی را برای حمایت از آنها پیشنهاد کرد که به نظر خیلی خوب می آمد. در خانه سالمندان محافظ بگذارید که آز ورود ملاقاتی ها جلوگیری کند. واقعیت این است که شما میتوانید سالمندان را بمدت یک یا دوماه ایزوله کنید، اما بچه ها و نوه های آنها این کار را نخواهند کرد بخاطرعلایق و وابستگی های عاطفی که بین خانواده ها وجود دارد. حس مسیولیت برای جلوگیری از بیمار کردن والدین، پدربزرگها و مادربزرگهایشان باعث ادامه روند این ایزوله کردنها میشود، که به طولانیتر شدن ایزوله شدن سالمندان منجر میشود. و این سالمندانند که بار سنگین این تنهایی را تحمل میکنند. آیا این تنهاییها ارزش و مفهومی ندارند که نادیده گرفته میشوند؟
تکلیف کسی که ازشخصی که دچار فراموشی شده، مراقبت میکند چه میشود؟ قبل از فاصله گیریهای اجتماعی خانواده ها یا همسایه هایشان به آنها کمک میکردند. حالا بار این کار فقط به دوش یک نفر میباشد. آسیب نامعلوم همچنان یک آسیب است. یک عضو جوان خانواده میتواند عضو سالمند خانواده را آلوده به ویروس کند، اما عدم حضورشان نیز میتواند آسیب پذیرباشد.
نکته پایانی ولی مهم من، جدول زمانی و سرانجام مقابله با این ویروس است. به الگوی سوئد نگاه کنید. در مورد سیاست ملایمتر آنها در مورد فاصله گیریهای اجتماعی خیلی صحبت شده است. آنهایی که طرفدار سیاستهای راهبردی شدیدتری هستند به بالا رفتن منحنی تلفات کووید-۱۹ در سوئد در مقایسه با کشورهای همجوار در اروپای شمالی اشاره میکنند. مشکل چنین طرز تفکری اعتقاد به جدولهای زمانی و پایانی راهبردهای کووید-۱۹ است. این ویروس ریشه کن نمیشود (مگر اینکه نیوزیلند مرزهاش را برای سالیان دراز به روی جهانگردی ببندد).
سارز- کووی ۲(۴) پخش خواهند شد و باعث مرگ مردم خواهد شد. اما راهکارهای ما نیزنتیجه مشابهی خواهد داشت.
سیاستهایی با محدودیتهای کمتر همراه با نظارت دقیق بهداشت عمومی به معنای قربانی کردن طبقه محروم نیست. در عوض آنها تلاش برای متعادل کردن ماهیت یکپارچه و مداوم مرگ و میر هم در بین مریضهای کووید وهم مریضهای غیر کووید را دارند.
کووید-۱۹ فقط یکی از عوامل مرگ و میر است، در دو سال آینده شاهد مرگ و میر های زیادی خواهیم بود که غیرکوویدی هستند. برای همین است که نقطه پایان این بحران این تابستان یا تابستان آینده نخواهد بود، ممکن است تابستان بعد از آن باشد. وسر انجام در آن نقطه پایانی نباید فقط به شمارش مرگ و میر مرتبط با کووید-۱۹ پرداخت، بلکه باید تمام مرگ و میرها را در نظر گرفت.

نتیجه گیری
تصمیم برای درمان هر بیماری همیشه با فواید و مضراتی همراه بوده است. زمانی که درمان وجود ندارد، که به ندرت اینچنین است، ما نتایج بیماری و راهبردهایمان را ارزیابی میکنیم
گاهی بهترین پاسخ عدم بکارگیری راهبردهاست، گاهی انجام راهبردهای میانه، و بعضی وقتها اقدامات شدیدتر. اما صرفنظر از انتخابمان نمیتوانیم واقعیت شرایط موجود را نادیده بگیریم، هر چند که آنها سخت باشند.
ویروس کرونا بد است ولی ما میتوانیم با پرهیزاز بحث آزاد پیرامون سوالات مهم، آنرا بدتر کنیم.

جان ماندرولا به درمان الکتروفیزیولوژی قلب در بیمارستان لوییزویلJohn Mandrola
در کنتاکی مشغول به کار است. او نویسنده و تهیه کننده پادکست برای مداسکیپ(۵) است. او از رویکردهای محافظه کارانه در درمان پزشکی پشتیبانی میکند. او در تحقیقات بالینی شرکت میکند و اغلب در مورد وضعیت پژوهشهای پزشکی مقاله مینویسد.

نظرات ذکر شده صرفا مختص نویسنده است و لزوما بازتابی از نظرات مداسکیسپ یا وب ام دی(۶) نمیباشد.

Cite this: John M. Mandrola. We Can't Ignore the Harms of Social Distancing - Medscape - May 01, 2020.

توضیحات مترجم
(۱) https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.04.21...
(۲)Warfarinداروی ضد انعقاد خون است که میزان آن با گرفتن آزمایشهای خون هفتگی تنظیم میشود.
(۳) Raj Chetty اقتصاددان هندی آمریکایی که استاد بلومبرگ در دانشگاه هاروارد و متخصص در زمینه اقتصاد عمومی است
(۴)SARS-CoV 2 سندرم تنفسی حادد شدید ویروس کرونا
(۵)Medscape یکی از منابع موثق پزشکی اینترنتی است که آخرین اخبار پزشکی و پژوهشی را منتشر میکند
(۶)WebMD انتشاراتی آنلاین که به انتشارات اطلاعات پزشکی میپردازد