گزارش شماره ۳۴- تاریخچه انتخابات در ایالت نیویورک آمریکا
سرانجام در تاریخ ۲۶ جولای ۱۷۸۸ بعنوان یازدهمین ایالت به ایالات متحده آمریکا پیوست. طبق آخرین سرشماری آماری جمعیت این ایالت ۱۹.۴۵۳.۵۶۱ تن می باشد که ترکیب جمعیتی آن از ۵۵.۳ درصد سفید پوست، ۱۹.۳ درصد اسپانیولی زبان یا لاتین تبار، ۱۷.۶ درصد سیاه پوست، ۹ درصد (Asian) آسیای شرقی، یک درصد سرخ پوست و بومیان آلاسکا، ۰.۱ درصد بومیان هاوایی و دیگر جزایر اقیانوس آرام و ۲.۷ درصد دیگر نژادها تشکیل شده است.
کلان شهر نیویورک که با مجسمه آزادی، میدان تایمز و برج های سر به فلک کشیده منهتن و بروکلین و تاکسی های زرد رنگ خود و حادثه تروریستی ۱۱ سبتامبر ۲۰۰۱ به همراه اسامی مانند: خاندان راکفر، دونالد ترامپ، مایکل بلومبرگ، رودی جولیانی وکیل دونالد ترامپ و شهردار این شهر در زمان حملات تروریستی ۱۱ سبتامبر دارای شهرت جهانی می باشد، بزرگترین شهر این ایالت و آمریکا و مهم ترین مرکز سیاسی، اقتصادی، فرهنگی در جهان می باشد. ایالت نیویورک مرکز سازمان های مهم اقتصادی، امور بانکی، مالی، کشاورزی، حمل و نقل، توریسم مُد و اتاق فکرهای مهم دنیا است که باعث رونق اقتصاد این ایالت شده است که وال استریت بزرگترین مرکز تجارت سهام دنیا، فرودگاه جان اف کندی از بزرگترین فرودگاه های دنیا با پرواز های خارجی و داخلی با ۹ ترمینال، فرودگاه لاگاردیا که بیشتر پرواز های داخلی روزانه را دارد و موزه مترو پلیتن از نمونه های آن می باشند. ضمنا این شهر خانه سازمان ملل متحد بر روی رودخانه هادسون نیز می باشد.
همچنین این ایالت بدلیل داشتن آب و هوای مناسب و خاک حاصلخیز دارای کشاورزی و دامپروری بسیار خوبی می باشد و سیب، شیره درخت افرا، انگور، گل کلم، دانه های روغنی، گندم، جو، انواع میوه، گاو، گوساله، اردک، تخم مرغ و صنایع لبنی جزو محصولات تولیدی این ایالت می باشد.
جزیره آلیس و مجسمه آزادی، میدان تایمز، پارک مرکزی منهتن، آبشار نیاگارا بین نیویورک و کانادا، دریاچه جورج، هزار جزیره و ... باعث رونق گردشگری در این ایالت شده است و ضمنا اولین توربین آبی تولید برق متناوب در دنیا با طراحی نیکولا تسلا و ساخت شرکت وستینگهاوس در سمت نیویورک آبشار نیاگارا احداث شد. بطور کلی همه این عوامل دست به دست هم داده است تا ایالت نیویورک صاحب سومین اقتصاد بزرگ آمریکا بشود.
ایالت نیویورک بدلیل داشتن ۲۹ رای الکترال در انتخابات ریاست جمهوری بسیار حساس و سرنوشت ساز است. این ایالت از زمان تاسیس تاکنون (سبتامبر۲۰۲۰) بغیر از دوره اول انتخابات که بدلیل اختلافات داخلی شرکت نکرده بود در بقیه ۵۷ دوره شرکت کرده است که از این تعداد ۲۵ دوره دموکرات ها، ۲۰ دوره جمهوری خواهان، شش دوره جمهوری خواهان دموکراتیک، سه دوره حزب فدرالیست، دو دوره حزب ویگ (Whig Party) برنده شدند و یک دوره هم مربوط به انتخابات سال ۱۹۲۸ آرای الکترال بین دو حزب دموکرات و جمهوری خواه ملی تقسیم شد.
بعلت حساس بودن این ایالت و برای بررسی دقیق، این انتخابات را به سه بخش تقسیم می کنیم. بخش اول از سال ۱۷۹۲ الی ۱۸۵۲ می باشد که ۱۶ دوره این انتخابات برگزار شد و جمهوری خواهان دموکراتیک با شش دوره برتر، دموکرات ها چهار دوره و مابقی دوره ها از احزاب ذکر شده دیگر و حزب جمهوری خواه نیز اصلا هنوز تاسیس نشده بود. بخش دوم از سال ۱۸۵۶ الی ۱۹۸۴ می باشد که ۳۳ دوره از این انتخابات برگزار شد و نتایج این ۳۳ دوره با ۲۰ دوره جمهوری خواهان و ۱۳ دوره دموکرات ها در حال گردش بین دو حزب بود اما در بخش پایانی یا سوم یعنی از سال ۱۹۸۸ الی ۲۰۱۶ هشت دوره این انتخابات برگزار شد که برنده همه این هشت دوره دموکرات ها بودند. همانگونه که مشاهده می کنید دموکرات های نیویورک در طول تاریخ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دست برتر را دارند و برنده همه هشت دوره اخیر این انتخابات نیز بودند و در واقع نیویورک با داشتن ۲۹ رای الکترال یکی از مهمترین پایگاه های حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری می باشد.
در انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ در حوزه انتخابیه نیویورک از حزب دموکرات هیلاری کلینتون با ۵۸.۰ درصد آرا موفق به شکست برنی سندرز با ۴۲ درصد آرا شد.
از حزب جمهوری خواه دونالد ترامپ با ۶۰.۴ درصد آرا موفق به شکست جان کی سیچ و تدکروز به ترتیب با ۲۵.۱ و ۱۴.۵ درصد آرا شد.
در انتخابات نهایی ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ در حوزه انتخابیه ایالت نیویورک هیلاری کلینتون با ۵۹ درصد آرا موفق به شکست دونالد ترامپ با ۳۶.۵ درصد آرا شد و ۲۹ رای الکترال این ایالت را به حساب خود گذاشت.
از سال ۱۷۸۹ تاکنون ۶۲ تن به مقام سناتوری ایالت نیویورک در مجلس سنا آمریکا رسیدند که ۲۰ تن جمهوری خواه، ۱۶ تن دموکرات، ۹ تن جمهوری خواهان دموکراتیک، پنج تن فدرالیست، یک تن جکسونی ها، یک تن محافظه کار (Conservative)، یک تن با عضویت در مردان آدامز و ضد جکسونی ها (Adams's Men and Anti-Jacksonians) که در واقع نام های یک حزب در دوره های مختلف می باشد و ۹ تن سناتورهایی که در دوران کاری خود تغییر حزب دادند که یک تن با عضویت در احزاب دموکرات و جکسونی ها، یک تن جمهوری خواه و ویگ (Whig)، یک تن مردان آدامز و جکسونی ها، یک تن جمهوری خواهان دموکراتیک و ضد دولت (Democratic-Republican and Anti-Administration)، یک تن جمهوری خواه و جمهوری خواه لیبرال، یک تن حزب ویگ و حزب مخالف، یک تن حزب طرفدار دولت و فدرالیست، یک تن با عضویت در احزاب جمهوری خواهان دموکراتیک و جکسونی ها و کرافورد (CRR)، یک تن جکسونی ها و دموکرات و ویگ، یک تن حزب طرفداران دولت و فدرالیست و فدرالیست های آدامز کلای بودند.
در طول تاریخ انتخابات سنا در نیویورک، جمهوری خواهان دست برتر را دارند اما در سال های اخیر دموکرات ها بهتر عمل کردند بطوریکه یکی از دو کرسی مجلس سنا از سال ۱۹۷۷ و دیگری از سال ۱۹۹۹ میلادی تاکنون در اختیار دموکرات ها است یعنی بطور میانگین در ۲۰ سال اخیر این ایالت در انتخابات سنا کاملا دموکرات بوده است و Kirsten Gillibrand و Charles E. Schumer هر دو از حزب دموکرات، دو سناتور حال حاضر این ایالت در مجلس سنا آمریکا می باشند.
Jacob K. Javits (۱۹۵۷-۱۹۸۱) از حزب جمهوری خواه با ۲۴ سال حضور و Daniel P. Moynihan (۱۹۷۷-۲۰۰۱) از حزب دموکرات با ۲۴ سال حضور در مجلس سنا با سابقه ترین سناتورهای ایالت نیویورک در تاریخ مجلس سنا آمریکا می باشند.
هیلاری کلینتون، همسر بیل کلینتون رئیس جمهور سابق آمریکا و وزیر امورخارجه سابق آمریکا از سال ۲۰۰۱ الی ۲۰۰۹ میلادی یکی از سناتورهای این ایالت در مجلس سنا آمریکا بود.
از سال ۱۷۸۹ که اولین دوره انتخابات برای مجلس نمایندگان آمریکا در ایالت نیویورک برگزار شد تا به امروز ۱۴۵۲ تن به این مقام رسیده اند و بدلیل قدمت این ایالت و بالا بودن تعداد نمایندگان آن که رابطه مستقیم با جمعیت این ایالت دارد، مشاهده می کنیم که تنوع احزاب بسیار زیاد که نشان از پویا بودن دموکراسی و ظرفیت جامعه برای پذیرش نظرات مختلف می باشد. از این ۱۴۵۲ نماینده، ۵۱۷ تن دموکرات، ۴۲۹ تن جمهوری خواه، ۱۰۲ تن جمهوری خواهان دموکراتیک، ۹۳ تن حزب ویگ (Whig Party)، ۷۳ تن جکسونی ها، ۵۳ تن حزب فدرالیست، ۱۲ تن مردان آدامز و ۱۱ تن ضد جکسونی ها و دو تن جمهوری خواهان آدامز کلای (در واقع مردان آدامز، ضد جکسونی ها، جمهوری خواهان آدامز کلای سه اسامی مختلف یک حزب در دوره های مختلف می باشد و می توان یکی حساب کرد)، ۱۰ تن جمهوری خواه کرافورد (CRR)، ۱۰ تن حزب مخالف، هشت تن حزب ضد فراماسون ها، هفت تن حزب آمریکایی، شش تن دموکرات مستقل، سه تن طرفداران دولت، سه تن جمهوری خواه محافظه کار (Republican conservative)، سه تن لیبرال دموکرات، دو تن مخالفان دولت، دو تن مستقل، دو تن جمهوری خواهان ترقی خواه، دو تن جمهوری خواهان مستقل، یک تن خاک آزاد، یک تن سوسیالیست، یک تن حزب دموکراتیک ضد لکامپتون (Anti-Lecompton Democratic Party) و ۸۲ تن نمایندگانی بودند که در دوران کاری خود تغییر حزب دادند که ۱۰ تن با عضویت در احزاب دموکراتیک و جکسونی ها، شش تن با عضویت در احزاب دموکرات و جمهوری خواه، پنج تن عضو حزب مخالف و ویگ (opposition party and Whig Party)، پنج تن عضو حزب مخالف و جمهوری خواه، چهار تن با عضویت در جمهوری خواهان دموکراتیک و جکسونی ها، چهار تن عضو حزب ویگ و جمهوری خواه، چهار تن عضو ضد ماسون ها و ضد جکسونی ها، سه تن طرفدار دولت و فدرالیست، سه تن با عضویت در احزاب ویگ و مخالف و جمهوری خواه، سه تن با عضویت در احزاب فدرالیست و مردان آدامز و فدرالیست های آدامز کلای و ضد جکسونی ها، سه تن ویگ و ضد جکسونی ها، دو تن مردان آدامز و جمهوری خواهان آدامز کلای ( Adams's Men and Adams-Clay Republicans) (در واقع همانطور که بالاتر ذکر شد اسامی مختلف یک حزب در دوره های مختلف است ولی ما برای امانتداری در تاریخ و نشان دادن سِیر تشکیل و فعالیت های احزاب، کاملا تفکیک شده همانطور که در تاریخ آمده می نویسیم)، دو تن جمهوری خواهان دموکراتیک و جمهوری خواهان آدامز کلای، دو تن حزب دموکرات و دموکراتیک ضد لکامپتون، دو تن جمهوری خواهان دموکراتیک و جمهوری خواه کرافورد، یک تن حزب آمریکایی و جمهوری خواه، یک تن حزب کارگر و جمهوری خواه، یک تن ضد دولت و جمهوری خواه دموکراتیک، یک تن فدرالیست و جمهوری خواه دموکراتیک، یک تن فدرالیست و جکسونی ها، یک تن جمهوری خواهان دموکراتیک و ویگ، یک تن جمهوری خواهان دموکراتیک و دموکرات، یک تن فدرالیست و مردان آدامز، یک تن جکسونی ها و جمهوری خواهان جکسونی، یک تن جکسونی ها و جمهوری خواهان کرافورد، یک تن جکسونی ها و مردان آدامز (Jacksonian and Adams's Men)، یک تن جمهوری خواهان آدامز کلای و حزب ویگ، یک تن جمهوری خواهان آدامز کلای و ضد جکسونی ها، یک تن مردان آدامز و ویگ، یک تن احزاب ویگ و دموکرات، یک تن جمهوری خواه و جمهوری خواه مستقل، یک تن فدرالیست و مردان آدامز و ضد جکسونی ها، یک تن جمهوری خواهان دموکراتیک و جکسونی ها و جمهوری خواهان جکسونی، یک تن با عضویت در احزاب دموکرات و جکسونی ها و ویگ، یک تن دموکرات و جمهوری خواه و خاک آزاد، یک تن ضد جکسونی ها و ضد ماسون ها و حزب ویگ (Whig)، یک تن با عضویت در چهار حزب جمهوری خواهان دموکراتیک و مردان آدامز و جمهوری خواهان آدامز کلای و ضد جکسونی ها، یک تن جمهوری خواهان دموکراتیک و جمهوری خواهان کرافورد و جکسونی ها و دموکراتیک و نهایتا یک تن با عضویت در چهار حزب مردان آدامز و فدرالیست های آدامز کلای و ضد جکسونی ها و ضد ماسون ها و ۱۷ تن نمایندگانی که اسامی احزاب آنها در تاریخ ثبت نشده و یا در منابع مورد استناد ما قرار ندارد.
برای بررسی روند این انتخابات بهتره به چهار بخش تقسیم کنیم. بخش اول از شروع اولین دوره انتخابات یعنی اواخر قرن هفدهم تا پایان قرن که جمعا ۲۹ نماینده بودند که از احزابی غیر از جمهوری خواه و دموکرات بودند و اصلا هیچ کدام از این دو حزب هنوز تاسیس نشده بودند. بخش دوم که مربوط به قرن نوزدهم یعنی نمایندگانی که بین سال های ۱۸۰۱ الی ۱۸۹۹ تعیین شدند که مجموعا ۹۴۸ تن بودند که ۲۸۲ تن دموکرات و ۱۹۴ تن جمهوری خواه و بقیه از احزاب دیگر بودند. بخش سوم مربوط به قرن بیستم (۱۹۰۱-۱۹۹۹) می باشد که مجموعا ۴۳۲ تن به این مقام رسیدند که از این تعداد ۲۱۰ تن دموکرات و ۲۰۷ تن جمهوری خواه و بقیه از احزاب دیگر بودند و نهایتا در بخش پایانی از سال ۲۰۰۰ تاکنون ۴۳ نماینده انتخاب شدند که ۲۵ تن دموکرات ۱۸ تن جمهوری خواه بودند. اگر به آمار توجه کنیم، مشاهده می کنیم با اینکه بخش دو و سه هر کدام در یک بازه زمانی ۱۰۰ ساله قرار دارند اما تعداد نمایندگان بخش دوم خیلی بیشتر از بخش سوم است که دلیل آن دوره های کوتاه کاری نمایندگان می باشد، یعنی نمایندگان برای یک یا دو دوره انتخاب می شدند و مجددا مردم به کاندیداهای جدیدتر رای می دادند و بدینگونه تعداد نمایندگان بالا است اما در بخش سوم بیشتر نمایندگان برای چند دوره انتخاب شده اند و به همین علت تعداد آماری نمایندگان کمتر است.
همانگونه که آمار نشان می دهد دموکرات ها در طول تاریخ این انتخابات برتر بودند و در سال های اخیر نیز خیلی خوب عمل کرده اند و از ۲۷ نماینده حال حاضر این ایالت ۲۱ تن از حزب دموکرات و شش تن از جمهوری خواهان می باشند.
از سال ۱۷۸۸ که نیویورک به ایالات متحده آمریکا پیوست تاکنون ۵۶ تن به مقام فرمانداری این ایالت رسیدند که بعضا بیش از یک دوره در این مقام بودند که ۲۳ تن دموکرات، ۱۸ تن جمهوری خواه، پنج تن جمهوری خواهان جفرسونی ( Jeffersonian-Republican)، پنج تن جمهوری خواهان دموکراتیک، سه تن حزب ویگ (Whig Party)، یک تن فدرالیست و یک تن حزب اتحادیه (Union) بودند. آنگونه که آمار نشان می دهد در طول تاریخ این انتخابات دموکرات ها از جمهوری خواهان موفق تر بودند و در سال های اخیر نیز بهتر عمل کردند بطوریکه از سال ۱۹۷۵ میلادی، پنج فرماندار دموکرات و یک فرماندار جمهوری خواه راس کار بودند و اگر بخواهیم ریزتر به موضوع نگاه کنیم از سال ۲۰۰۷ تاکنون هر سه فرماندار این ایالت از حزب دموکرات بودند و فرماندار حال حاضر این ایالت Andrew Cuomo از حزب دموکرات می باشد.
همانطور که در تاریخ حال حاضر نیویورک اسم خانواده کلینتون با آن آمیخته شده، در تاریخ قدیم آمریکا نیز این نام به تاریخ سیاسی این ایالت تنیده شده بود. جورج کلینتون (George Clinton) اولین فرماندار ایالت نیویورک، چهارمین معاون رئیس جمهور آمریکا، عضو کنگره قاره و به اعلامیه استقلال آمریکا رای داد. وی برادر ژنرال جیمز کلینتون (James Clinton) از ژنرال های جنگ انقلابی آمریکا و این ژنرال نیز پدر، دیوت کلینتون (DeWitt Clinton) ششمین فرماندار ایالت نیویورک که قبل از آن نیز سابقه سناتوری در مجلس سنا آمریکا را داشت و جورج کلینتون (این جورج با جورج بالاتر اشتباه نشود و تشابه اسمی می باشد) و جیمز جی کلینتون (James G. Clinton) نماینده نیویورک و همچنین این خانواده از بستگان نزدیک سیمون دی ویت جغرافی دان و نقشه بردار ارتش قاره در طول جنگ انقلابی بودند.
نتیجه: دموکرات ها در طول تاریخ انتخابات ریاست جمهوری با ۲۵ دوره دست برتر را دارند و برنده هشت دوره اخیر این انتخابات نیز هستند، جمهوری خواهان در طول تاریخ انتخابات مجلس سنا با ۲۰ سناتور دست برتر را دارند اما دموکرات ها در سال های اخیر بهتر عمل کرده و تقریبا در ۲۰ سال اخیر هر دو کرسی این ایالت در مجلس سنا دست دموکرات می باشد، دموکرات ها در طول تاریخ انتخابات مجلس نمایندگان با ۵۱۷ نماینده دست برتر را دارند و ۲۱ نماینده حال حاضر این ایالت نیز دموکرات می باشند و نهایتا دموکرات ها در طول تاریخ انتخابات فرمانداری این ایالت با ۲۳ فرماندار برتر و سه فرماندار اخیر این ایالت نیز دموکرات بوده اند، می توان نتیجه گرفت که ایالت نیویورک در طول تاریخ یک ایالت با گرایش بیشتر به دموکرات ها بوده و الان یک پایگاه قوی برای دموکرات ها می باشد.