طی سالهای اخیر، آقای دکتر علیرضا اصغرزاده طی سخنرانی های متفاوت خویش بصورت موهوم تعدادی از فعالین در جنبش ملی را با مفاهیمی تند در تهمت و تحقیر آنها مورد خطاب قرار میدهند و آنها را "ضد آذربایجانی"، "حذف کننده نام آذربایجان"، "لگدمال کننده آذربایجان"و... معرفی میکنند. این فعالین در بیان شفاهی دکتر اصغرزداه ظاهرا اشخاصی ناروشن، موهوم و نامعلومند. اما با دقتی به اشارات ایشان در طی سخنرانی شان روشن میگردد که مخالفین فکری آقای دکتر اصغرزداه هدف اصلی این تهاجم ها هستند. پرسشی که در این میان قد علم میکند اینست که آیا واقعا چنین افرادی وجود خارجی دارند؟ و اگر چنین افرادی در جنبش ملی خلق ما حضور دارند، چرا مسئله ایی به این مهمی در سخنرانی ها دکتر اصغرزاده در نهایت ابهام، ناروشنی و استهزا بیان میگردد؟؟ و مهمتر از آن، به نظر میرسد که بعضی از فعالین ملی و مدنی ما نیز که از فروتنی در راه رهایی خلق ترک و وطن آذربایجان (جنوبی) میکوشند تحت تاثیر این رفتار آلوده به خصومت قرار میگیرند. پرسش اینست که؛
آیا واقعا میتوان در میان فعالین ملی و مدنی در آذربایجان جنوبی کسانی را یافت که "آذربایجان را لگد مال میکنند؟؟"آیا واقعا کسانی هستند که میخواهند "آذربایجان"را از مبارزه ملی خلق ما حذف کنند؟ پاسخ من به پرسش ها بطور قطع منفی است. من نه کسی در میان فعالین ملی می شناسم که به وطن ملی آذربایجان اهانت کرده باشد و نه از کسی تا کنون شنیده ام که احیانا در صدد حذف!! نام آذربایجان در مبارزه ملی خلقمان باشد. به همین سبب در سطور زیر، بطور مختصر، نقش بی همتای وطن ملی را در جنبش ملی دمکراتیک ملت ترک و نقش آن در دولت شوندگی آذربایجان جنوبی را توضیح میدهم.
عناصر تشکیل دهنده یک ملت (در اینجا مقصود ملت از جهت اتنیکی است و نه ملت به مثابه دولت- ملت، که در ادامه به آن خواهم پرداخت) در واقع پارامترها و فاکتورهایی استکه که با تجمع و ترکیب تاریخی آنها زمینه های اصلی تکوین یک ملت فراهم می آید. در تکوین "ملت ترک"در آذربایجان جنوبی و ایران نیز، زبان مشترک، تاریخ مشترک، سرزمین مشترک، فرهنگ مشترک و سپس شعله ور شدن آگاهی (به هویت) ملی مشترک (ترک)، زمینه های به میدان آمدن شعار "هارای هارای من تورکم" (آهای آهای من ترکم) را فراهم ساخت و "هویت ملی ترک"به مثابه عنصر مرکزی پروسه بیدارشوندگی جنبش ملی، خود را تثبیت کرد. شعار اساسی دیگر در تثبیت ملت شوندگی خلق ترک در آذربایجان جنوبی به آن تاکید شد، رسمیت یافتن زبان ملی ترکی (تورکجه) در وطن ملی (آذربایجان جنوبی و ایران) است که با شعار "تورک دیلنده مدرسه، اولمالی دی هر کسه" (مدرسه به زبان ترکی/باید باشه به هر کسی) به میدان آمد و مبارزه برای حقوق زبانی و به چالش گرفتن ممنوعیت تحصیل به زبان ترکی در آذربایجان جنوبی و ایران در برنامه عملی جنبش ملی قرار گرفت. سومین عنصر اصلی که فرصت عرض اندام سیاسی را برای یک ملت فراهم می آورد و هدف استراتژیک دولت شوندگی را برای این جنبش تضمین نمود و جایگاه بی بدیل "وطن ملی" (آذربایجان جنوبی) را در شعار دهها هزار نفری جوانان خلق ما، یعنی "یاشاسین آذربایجان" (زنده باد آذربایجان) منعکس کرد. این همان وطن ملی استکه شرط اصلی دولت شوندگی یک ملت را تضمین میکند و شرایط را برای تاسیس دولت بر مبنای اصول مندرج در منشور ملل متحد یعنی "حق ملل در تعیین سرنوشت خویش"فراهم می آورد.
بنابراین هویت اتنیکی یا هویت ملی "ترک" (تورک)، زبان ملی "ترکی" (تورکجه) و وطن ملی "آذربایجان جنوبی" (گونئی آزربایجان) شرایط لازم را برای ملت شوندگی و دولت شوندگی خلق ما فراهم می آورد. این سه نه تنها در تقابل با هم نیستند، بلکه هر کدام در جایگاه خود از اهمیت زیاد و تکمیلی برخوردارند. در اینجا نه "هویت اتنیکی ترک"به جای "وطن ملی آذربایجان جنوبی"می نشیند و یا میتواند بنشیند و نه "وطن ملی آذربایجان"جایش را به "زبان ملی ترکی"میدهد. و دقیقا همچنانکه عنوان کردم اول "هویت ملی ترک"است که "زبان ملی ترک"را نیز به عرصه چالش مدنی کشانده است و سوم اینکه، این ملت حقوق، سعادت و ترقی را تنها با تشکیل دولت ملی و حقوقی خود در "وطن ملی آذربایجان جنوبی" (چون بخش شمالی آذربایجان دارای دولت مستقل است) میتواند محقق سازد. این سه عنصر (هویت ملی، زبان ملی و وطن ملی) را میتوان در نزد ملتهایی یافت که یا موفق به تشکیل دولت خود شده اند و یا در پروسه مبارزه برای دولت شوندگی هستند. اما ملتهایی که (چه در ایران و چه در جهان) دارای سرزمین مشترک (یا وطن مشترک) نیستند (کولی ها در کشورهای مختلف، ارامنه در ایران، کلیمی ها در ایران و..)، امکان حرکت بسوی دولت شوندگی را نیز ندارند. لذا تنها ملتهایی که دارای سرزمین ملی خود هستند میتوانند در جهت دولت شوندگی ملت خویش حرکت کنند.
در اینجاست که جایگاه ضروری آذربایجان جنوبی به مثابه "وطن ملی"بیشتر روشن میگردد. به بیانی دیگر بدون وطن ملی (آذربایجان جنوبی)، خلق ترک از تلاش برای "حق ملل در تعیین سرنوشت خویش"محروم میشود. چون اگر ملتی دارای وطن ملی نباشد، نمیتواند آرمان تحقق دولت ملی را نیز در سر بپروراند. بنابراین بدون "وطن ملی آذربایجان جنوبی"، تشکیل دولت آذربایجان جنوبی نیز به خواب و خیال تبدیل میشود. بدون "وطن ملی آذربایجان"ملت ترک به یک اقلیت ملی در کشور (در هر کشوری) تبدیل میگردد که تنها از طریق پیوستن به مبارزه دمکراتیک میتواند حقوق انسانی خود را در میان ملت غالب دنبال کند. بدون "وطن ملی آذربایجان"ملت ترک در ایران بطور همیشگی به یک ملت مغلوب بدل میگردد. در صورتیکه وجود "وطن ملی" (آذربایجان جنوبی) این امکان را به ملت ما میدهد که مبارزه مل خویش را تا تشکیل دولت ملی آذربایجان جنوبی و حاکم شدن مردم در آن سرزمین بر سرنوشت خویش ادامه دهد. اساسا وطن ملی "آذربایجان جنوبی"بستر سیلان مبارزات تاریخی خلق ماست و بدون آن همچنانکه فوقا اشاره کردم خلق ترک از حقوق اساسی بسیاری در زندگی اجتماعی محروم میگردد. می بینیم که وطن ملی (آذربایجان جنوبی) تا چه حد از اهمیت حیاتی در تکوین آرمانهای سیاسی و اراده مشترک ملی برای خلقمان برخوردار است. با این اوصاف واقعا کسی وجود دارد که نقش بی بدیل وطن ملی (آذربایجان جنوبی) را نفی کند؟
در نهایت، تهمت ها و تحقیرهای روشن در بیان و قلم (از سوی هر کسی) به فعالین موهوم و ناروشن، اما هدفدار، تنها و تنها ابزاری برای تخریب اشخاص معین و تشدید تضادهای غیراصولی داخلی در میان جنبش ملی خلق ماست. این گونه رفتارها (هرگونه توهین و تحقیر فعالین به هر بهانه ا یی) نمیتواند به چیز دیگری جز تصفیه حساب شخصی با دیگران در جنبش سیاسی ملت ما تلقی گردد. در رفتار سیاسی مبتنی بر نگرش مثبت فکری، تخریب و تمسخر دیگر فعالین هیچ معنی و مفهومی نمیتواند داشته باشد، مگر اینکه حب و بغضی نسبت به دیگری در کار باشد. حب و بغض نیز حسی ویرانگر، تشتت برانگیز و رفتار برآمده از آن رفتاری بغایت غیردمکراتیک و برای جنبش ملی دمکراتیک خلق ما در آذربایجان جنوبی بشدت مضر است.
20140120
منبع:
نگاه کنید به سخنرانی های آقای دکتر علیرضا اصغرزاده در اتاق آذرتاک