همه چیز درباره ورود زیردریایی کلاس دلفین نیروی دریایی اسرائیل به خلیج‌فارس!
شب گذشته، رسانه‌های اسرائیلی خبری مبنی بر اعزام یک فروند زیردریایی کلاس دلفین نیروی دریایی این کشور را به منطقه خلیج فارس مخابره کردند. این زیردریایی روز گذشته، پس از موافقت دولت مصر، از کانال سوئز عبور کرد و به دریای سرخ وارد شد تا ماموریت تاریخی خود را جهت اعزام به خلیج فارس آغاز کند. این اتفاق همزمان با ورود یک فروند زیردریایی هسته‌ای و سنگین نیروی دریایی آمریکا در روز گذشته از کلاس اوهایو با نام یواساس جورجیا (USS Georgia) به آب‌های خلیج فارس، صورت گرفت. پس از انتشار خبر اعزام زیردریایی اسرائیلی به خلیج فارس، رئیس ستاد مشترک ارتش دفاعی اسرائیل، آویو کوخاوی، به مقام‌های رژیم جمهوری اسلامی هشدار داد که نیروهای مسلح اسرائیل آماده است تا در صورت هرگونه حمله ایران و نیروهای نیابتی‌اش به خاک اسرائیل، آن را به شدیدترین شکل پاسخ دهند.
از سخنان مقام‌های اسرائیلی به نظر می‌رسد که اعزام این زیردریایی سبک در راستای پیشگیری و مقابله با هرگونه حمله احتمالی سپاه پاسداران به خاک اسرائیل است. احتمال حمله ایران، در پاسخ به دو واقعه است: یکی ترور رئیس سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی (سپند)، محسن فخری‌زاده از سوی موساد (سرویس اطلاعاتی اسرائیل) در تاریخ ۷ آذر ۱۳۹۹ و دیگری قتل قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس به‌وسیله نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در بغداد، در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۹۸. اگرچه زیردریایی دلفین اسرائیلی در مقایسه با یواساس جورجیا بسیار کوچک است و تسلیحات بسیاری کمتری حمل می‌کند، اما مجهز بودن آن به چهار موشک کروز پاپ آی توربو که دارای کلاهک هسته‌ای است، قابلیت تهاجمی گسترده‌‌ای جهت مقابله با ایران، در صورت حمله موشکی سپاه به اسرائیل و تاسیسات هسته‌ای نِگِو، فراهم می‌کند. در این گزارش به بررسی اعزام زیردریایی‌های اسرائیل و آمریکا به خلیج فارس و دلایل آن می‌پردازیم.
احتمال حمله موشکی سپاه به اسرائیل در سالگرد مرگ قاسم سلیمانی
دو هفته پس از ترور محسن فخری‌زاده، پدر برنامه هسته‌ای نظامی رژیم جمهوری اسلامی، نیروی دفاعی اسرائیل به بررسی چگونگی انجام حملات تلافی‌جویانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پرداخت. در نتیجه این بررسی، احتمال استفاده سپاه قدس از نیروهای نیابتی خود در سوریه، عراق و لبنان مطرح شده است. این گروه‌ها وظیفه شلیک موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد و موشک‌های کروز به خاک اسرائیل را به عهده خواهند داشت. این گزینه‌ها، همواره به عنوان مهم‌ترین شیوه پاسخگویی نظامی احتمالی رژیم تهران به ترور محسن فخری‌زاده و همچنین انفجار سوله مرکز مونتاژ سانتریفیوژ مرکز غنی‌سازی اورانیوم شهید احمدی روشن در نطنز، مطرح شده است.
در حال حاضر فرماندهی پدافند هوایی اسرائیل از سامانه پدافندی ضد موشک بالستیک پیکان-۲ (Hetz-2) و نمونه بسیار پیشرفته آن، یعنی پیکان-۳ (Htez-3) که به‌تازگی به خدمت نیروی هوایی اسرائیل درآمده‌اند، جهت انهدام موشک‌های بالستیک پیش از ورود به جو استفاده می‌کند. سامانه‌های پدافند موشکی پاتریوت۲ ارتقا یافته و همچنین سامانه‌های فلاخن داوود فرماندهی پدافند هوایی اسرائیل نیز توانایی مقابله با موشک‌های کوتاه‌برد را در ارتفاع پایین‌تر دارند. اما در برابر موشک‌های مجهز به کلاهک‌های خوشه‌ای یا بارشی نمی‌توانند کاری از پیش ببرند. در نهایت اگر موشکی از گزند انهدام در امان بماند، و یا کلاهک خوشه‌ای آن به‌وسیله پیکان-۲ و ۳ ساقط نشده باشد، نوبت به سامانه‌های گنبد آهنین (Iron Dome) می‌رسد تا با پرتابه‌های کلاهک‌های خوشه‌ای‌اش مقابله کنند.
اگرچه در سال‌های اخیر، شرکت‌های دفاعی اسرائیل چون رافائل این سامانه‌های پدافند موشکی زمین به هوای پیشرفته را جهت محافظت از اسرائیل در برابر خطرهای موشک‌های بالستیک نیروی هوافضای سپاه پاسداران و همچنین ارتش عربی سوریه طراحی و ساخته‌اند، اما باز هم این به معنی توانایی کامل آنها در دفع این حمله‌ها از سوی ایران نیست. هرچه تعداد موشک‌های بالستیک شلیک شده از سوی سپاه پاسداران یا هر نیروی نظامی دیگری به سمت یک هدف نظامی در خاک اسرائیل بیشتر باشد، توانایی سامانه‌های پدافندی اسرائیل در مقابله با آنها کاهش می‌یابد.
نگرانی اسرائیل از مورد هدف واقع‌شدن مرکز تحقیقات هسته‌ای نِگِو
مرکز تحقیقات هسته‌ای شیمون پِریِز، واقع در نزدیکی شهر دیمونا در صحرای نِگِو، همواره یکی از موردِ حفاظت واقع‌شده‌ترین تاسیسات نظامی و حیاتی در خاک اسرائیل است. چندین سایت پدافند موشکی پیکان-۲، فلاخن داوود، پاتریوت۲ و گنبد آهنین از این سایت، در برابر حتی حمله‌های راکتی گروه‌های تروریستی فلسطینی همچون حماس و همچنین هرگونه حمله احتمالی موشکی ارتش عربی سوریه محافظت می‌کنند. همانطور که در بالا ذکر شد، این سامانه‌ها صددرصد توانایی مقابله با حملات در صورت استفاده از تعداد بسیار زیادی از موشک‌های بالستیک را نداشته و خطر بروز هرگونه فاجعه هسته‌ای همچون چرنوبیل، در صورت بروز درگیری نظامی با ایران، وجود دارد.
اگرچه در حال حاضر به نظر نمی‌رسد که مقامات رژیم جمهوری اسلامی و فرماندهان سپاه پاسداران برنامه‌ای برای مورد هدف قراردادن این تاسیسات هسته‌ای در صحرای نِگِو داشته باشند و یا توانایی پاسخگویی و پذیرش واکنش سیاسی و نظامی متحدین منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای اسرائیل را داشته باشند، اما در صورت بروز درگیری نظامی بین ایران و ایالات متحده آمریکا، این مرکز تحقیقات هسته‌ای می‌تواند به یکی از اهداف حملات موشکی نیروی هوافضای سپاه پاسداران تبدیل شود. در صورت بروز چنین حمله‌ای، بروز فاجعه‌ای زیست‌محیطی که بتواند جانِ نه تنها شهروندان اسرائیل بلکه ساکنین غیراسرائیلی کرانه باختری و نوار غزه و همچنین مردم کشورهای همسایه چون اردن و لبنان را به خطر بیندازد، قطعی خواهد بود.
بازدارندگی هسته‌ای زیردریایی‌های کلاس دلفین اسرائیل
زیردریایی یواساس جورجیا نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، مجهز به ۱۵۴ موشک کروز تاماهاک است. در صورت بروز درگیری نظامی محدود با ایران، این زیردریایی می‌تواند به همراه ناوشکن‌‌های محافظت‌کننده از ناو هواپیمابر یواساس نیمیتز و همچنین دو فروند بمب‌افکن سنگین بی-۵۲اِچ نیروی هوایی آمریکا، مستقر در پایگاه العدید در قطر، دست به حمله موشکی برای از میان برداشتن شبکه پدافند موشکی ایران بزنند. اینگونه، آسمان ایران را جهت انجام ماموریت‌های جنگنده‌های نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده ایمن سازند. اما زیردریایی کوچک کلاس دلفین نیروی دریایی اسرائیل در راه خلیج فارس است.
آنچه زیردریایی‌های کلاس دلفین اسرائیل را به یک سلاح تهاجمی موثر در سطح زیردریایی عظیم‌الجثه کلاس اوهایو تبدیل می‌کند، چهار موشک کروز هسته‌ای است که به‌وسیله این زیردریایی‌ها حمل می‌شود. موشک‌های کروز پاپ آی توربو این زیردریایی با برد ۱۵۰۰ کیلومتر، می‌توانند آن را به یک سلاح تهاجمی قدرتمند جهت پاسخگویی به هرگونه حمله موشکی سپاه به تاسیسات هسته‌ای شیمون پرِرِز اسرائیل تبدیل کند. حمله موشکی سپاه پاسداران به چنین مرکز تحقیقات هسته‌ای، به‌طور قطع به معنای آغاز یک جنگ هسته‌ای از سوی ایران خواهد بود؛ جنگی که پاسخ آن با موشک‌های حامل کلاهک هسته‌ای داده خواهد شد. به همین دلیل است که ارسال این زیردریایی سبک به آب‌های خلیج فارس به‌وسیله اسرائیل مهم است.
تاریخچه موشک‌های کروز هسته‌ای پاپ آی توربو
تاریخچه موشک‌های کروز هسته‌ای پاپ آی توربو در خدمت نیروی دریایی اسرائیل، به سال ۱۳۷۸ باز می‌گردد. در دی ماه آن سال، وزیر دفاع اسرائیل در جریان سفر رسمی به ایالات متحده، درخواستی رسمی را به دولت آمریکا ارائه داد که در صورت اجابت آن، دولت اسرائیل پیشنهاد دولت کلینتون مبنی بر ایجاد صلح با سوریه، در صورت بازگرداندن بلندی‌های جولان به این کشور را بپذیرد. این درخواست در حقیقت اعلام نیاز اسرائیل به تسلیحات راهبردی به مبلغ ۱۷ میلیارد دلار بود که شامل حداقل ۲۰۰ تیر موشک کروز تاماهاک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای است. این موشک‌های کروز، در صورت تحویل به اسرائیل، قابلیت حمل به‌وسیله زیردریایی‌های کلاس دلفین این کشور که از خرداد ماه ۱۳۷۸ به خدمت نیروی دریایی اسرائیل در آمده بودند را پیدا می‌کردند. همچنین، قابلیت بازدارندگی هسته‌ای برای نیروی دریایی این کشور ایجاد می‌کردند.
به دنبال مخالفت آمریکا با فروش موشک‌های کروز تاماهاک به اسرائیل در فروردین ۱۳۷۹، وزارت دفاع اسرائیل راهکاری بومی جهت تامین نیاز نیروی دفاعی این کشور به موشک کروز با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را در پیش گرفت. پیشتر شرکت سامانه‌های پیشرفته دفاعی رافائِل (Rafael Advanced Defense Systems) سازنده موشک‌های هوا به سطح پاپ آی (Popeye) نمونه‌ای از این موشک مجهز به موتور توربوجت و یک مخزن بزرگ سوخت و همچنین بال‌های پایدارکننده و هدایتگر با برد ۱۵۰۰ کیلومتر را طراحی کرده بود که سپس کار تجهیز آن با کلاهک هسته‌ای آغاز شد. پروژه تجهیز این موشک کروز به کلاهک هسته‌ای، از دید مقامات آمریکایی مخفی نگه داشته شد. سرانجام اطلاعاتی از آن در سال ۱۳۷۹ درز پیدا کرد و در یک گزارش محرمانه کنگره آمریکا مورخ ۴ خرداد ۱۳۸۴ به تجهیز موشک‌های کروز پاپ آی توربو به کلاهک هسته‌ای اشاره شد.
در اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۹، یکی از دو فروند زیردریایی کلاس دلفین نیروی دریایی اسرائیل به پرتاب آزمایشی نمونه دریاپایه موشک کروز پاپ آی توربو، دست زده و یک شناور را در فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری، واقع در اقیانوس هند و در نزدیکی آب‌های سریلانکا مورد هدف قرار داد. پیش از آن آزمایش، مقامات اطلاعاتی آمریکا تصور می‌کردند که موشک‌های کروز پاپ آی توربو اسرائیل، بردی معادل با ۳۰۰ الی ۳۵۰ کیلومتر داشته باشند.
طراحی و توسعه این موشک کروز هسته‌ای ۵ سال دیگر زمان برد. سرانجام با تکمیل آن، به سلاح اصلی زیردریایی‌های کلاس دلفین این کشور تبدیل شد. هر زیردریایی می‌تواند چهار حامل موشک کروز پاپ آی توربو را در چهار محفظه حمل اژدر سنگین خود با قطر ۶۵۰ میلیمتر یا ۲۵.۵ اینچ حمل کند. در حال حاضر، نیروی دریایی اسرائیل سه زیردریایی کلاس دلفین۱ دارد با نام‌های دلفین، لِویاتان (Leviathan) و تکوما (Tkuma)، که به ترتیب در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۷۸، ۲۴ آبان ۱۳۷۸ و ۳ خرداد ۱۳۷۹ پس از تکمیل و پایان آزمایش‌هایشان در آلمان به خدمت این نیرو درآمدند. علاوه بر آنها دو فروند زیردریایی دلفین۲ با نام‌های تانین (Tanin) و راهاو (Rahav) به ترتیب از تاریخ ۱ مهر ۱۳۹۳ و ۲۲ دی ۱۳۹۴ در خدمت نیروی دریایی اسرائیل درآمدند.
دقیقا مشخص نیست که در سالروز مرگ قاسم سلیمانی، نیروی هوافضای سپاه پاسداران، سپاه قدس و نیروهای نیابتی‌اش دست به چه عملیاتی خواهند زد. اما احتمال حمله‌ای موشکی یا تروریستی به نیروها و پایگاه‌های آمریکا در منطقه خاورمیانه و همچنین یک حمله موشکی به کشور اسرائیل وجود دارد؛ حمله‌ای که می‌تواند سرآغاز یک درگیری نظامی گسترده شود که در صورت تداوم و مورد هدف قرار گرفتن تاسیسات هسته‌ای اسرائیل از سوی نیروی هوافضای سپاه پاسداران، می‌تواند سرآغازی برای یک جنگ هسته‌ای بین ایران و اسرائیل شود؛ جنگی که در آن زیردریایی اعزامی دلفین نیروی دریایی اسرائیل و موشک‌های کروز پاپ آی توربو آن با کلاهک هسته‌ای، نقشی مهم ایفا خواهد کرد.