نامه‌های بن لادن به همسرش خیریه، به تازگی از حالت محرمانه خارج شده است
اسامه بن لادن که از زندگی در انزوا در یک خانه امن در شهر ابوت آباد پاکستان ناامید شده بود، ماه‌ها قبل از حمله تکاوران آمریکایی که طی آن جانش را از دست داد، می‌خواست به مکان دیگری برود.
بر اساس گزارشی که روزنامه هندوستان تایمز منتشر کرده، بن لادن ماه‌ها قبل از اینکه سرانجام توسط سیا پیدا و کشته شود، نوشت که شاید زمان عزیمتش فرا رسیده باشد. رهبر القاعده در نامه‌ای با ابراز سرخوردگی عمیق از انزوای خود در ابوت آباد، به رفتن فکر می‌كرد.
اسامه بن لادن در نامه‌ای که به همسرش خیریه نوشت، با اشاره به دو برادر پاکستانی که او را پناه دادند و ارتباطات اصلی او با دنیای خارج بودند، آورد: «من فکر می‌کنم که باید آنها را ترک کنم اما هماهنگ کردن مکان دیگری که شما، حمزه و همسرش بتوانید به ما بپیوندید چند ماه طول می‌کشد. من از شما طلب آمرزش می‌کنم، امیدوارم که شرایط را درک کنید و دعا کنید که خداوند پیوستن دوباره را آسان کند، انشاالله.»
کمتر از شش ماه بعد، در ماه مه ۲۰۱۱، عوامل ایالات متحده به منطقه رفتند و بن لادن و میزبانان پاکستانی او را کشتند.
خیریه، که در نامه خطاب به او نوشته شده و در نهایت در ابوت آباد به او پیوست، دستگیر و به مقامات پاکستانی تحویل داده شد.
این نامه بخشی از اسنادی است که به تازگی از حالت محرمانه خارج شده و در جریان حمله به مجموعه محل زندگی بن لادن کشف شده است. این نامه روز چهارشنبه توسط دفتر اطلاعات ملی منتشر شد.
بن لادن در این سند سه صفحه‌ای، تلاش‌های خود را برای پیوستن به خانواده‌اش بازگو می‌کند، اما او می‌گوید که پیشنهادات وی برای این کار توسط ابو احمد الکویتی و برادرش، که مسئول حفاظت از رهبر القاعده و خانواده‌های او بودند، رد شد.
او نوشته که میزبانانش از ماندن در کنارش و عواقب ناشی از آن - از نظر امنیتی - خسته می‌شوند: «آنها به سطحی از خستگی رسیده‌اند که در حال ترک همه ما هستند.»
بن لادن نوشت که او پیشنهاد مصالحه ارایه داده، از جمله اینکه اجازه یابد خیریه را به طور موقت ملاقات کند، یا اینکه او را جایگزین یکی دیگر از ساکنان کند تا تعداد افرادی که در این محوطه مانده‌اند از حدی بیشتر نشود.
بن لادن نوشته که همه این پیشنهادات توسط حامیانش رد شده و باعث شده که وی به ترک آنها فکر کند.
تمایل او به درنظر گرفتن تغییر مکان با وجود خطراتش نشان دهنده سطح ناامیدی اوست. پس آن که از سال‌ها بود به ندرت جسارت خروح از دیوارهای بتنی محوطه سه طبقه را پیدا کرده بود.