رقابت روسیه و ایران برای نفوذ در سوریه از طریق شرکت‌های امنیتی خصوصی
لمانیتور نوشت: روسیه و ایران از فرصت‌های جدید برای افزایش نفوذ خود در سوریه استفاده می‌کنند. آن‌ها اخیراً از شرکت‌های خصوصی امنیتی خواسته‌اند تا در سراسر سوریه دفاتری باز کنند و به مردان جوان مبالغ زیادی پول برای استخدام در این گروه‌ها بدهند. با توجه به اوضاع وخیم اقتصادی و کمبود فرصت‌های شغلی در مناطق تحت کنترل حکومت سوریه جذب این جوانان دور از انتظار نیست.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: دولت سوریه هنگام شروع جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ صدور مجوز برای شرکت‌های خصوصی امنیتی را متوقف کرده بود، اما صدور مجوز‌ها را در سال ۲۰۱۳ دوباره از سر گرفت.
بیش از ۷۰ شرکت امنیتی خصوصی در سوریه ثبت شده‌اند. این شرکت‌ها از افراد ثروتمند و طرفداران حکومت سوریه محافظت می‌کنند. شرکت‌های مورد اشاره از سال ۲۰۱۳ دامنه فعالیت‌های خود را گسترش داده و با گروه‌های روسی یا ایرانی روابط برقرار کرده‌اند. آن‌ها از رهبران بلندپایه نظامی یا محل نگهبانی نیرو‌های روسی، از جمله تأسیسات نفتی در قامشلی، حسکه و دیرالزور محافظت می‌کردند. این گروه‌ها همچنین از برخی دیگر از کاروان‌های ایرانی که برای اهداف مذهبی وارد سوریه می‌شدند محافظت می‌کردند و حتی در کنار نیرو‌های ایرانی و روسی می‌جنگیدند.
یکی از شرکت‌های اصلی که برای نیرو‌های روسی کار می‌کند المهام متعلق به شرکت قاطرجی است. این شرکت از مناطق تحت کنترل نیرو‌های دموکراتیک سوریه نفت وارد می‌کند.
شرکت دیگر «سرویس گارد و خدمات امنیتی سناد» مستقر در دمشق است. این شرکت که با نیرو‌های روسی ارتباط دارد، از تأسیسات نفتی تحت کنترل مستقیم روسیه مانند میادین نفتی ال تیم و الورد و الشولا در دیرالزور محافظت می‌کند.
شرکت الصیاد با نیرو‌های روسی برای تعقیب باقی مانده داعش در صحرای سوریه همکاری می‌کند.
اعضای گروه روسی واگنر مستقر در فرودگاه نظامی دیرالزور نظارت بر آموزش شرکت‌های خصوصی امنیتی وابسته به روسیه را بر عهده دارند. یکی از کارمندان گارد و خدمات امنیتی سناد که نمی‌خواست نامش فاش شود به المانیتور گفت: دفاتر تامین امنیت خصوصی در حمص پیشنهاد کردند که ما در ازای دریافت ۳۰۰ دلار در ماه برای نیرو‌های روسی در محافظت از تأسیسات نفتی در حسکه و قامشلی کار کنیم. قبل از شروع کار، شش ماه پیش پرداخت به اضافه ۱۰ روز مرخصی هر دو ماه یک بار پیشنهاد شده است. با تمدید قرارداد، پرداخت به ۴۰۰ دلار در ماه افزایش می‌یابد. گزینه دیگر این است که افراد استخدام شده در ازای دریافت حقوق ماهیانه ۲۰۰ دلار و هر ماه با ۱۰ روز مرخصی در دیرالزور یا ادلب کار کنند.
وی افزود: کمبود فرصت‌های شغلی و وخیم‌تر شدن وضعیت زندگی در مناطق تحت کنترل نیرو‌های حکومت سوریه، بسیاری از جوانان را مجبور به همکاری با نیرو‌های روسی کرده است. روس‌ها ماهانه حقوق بالایی پرداخت می‌کنند، ضمن اینکه این افراد مزایای بیشتری نسبت به ارتش و نیرو‌های اطلاعات سوریه دارند.
یکی دیگر از شرکت‌های خصوصی به نام القلعه که با نیرو‌های ایرانی کار می‌کند در شهر البوکمال تحت کنترل نیرو‌های ایرانی در استان دیرالزور فعال است. این گروه کاروان‌های حجاج ایرانی و عراقی را که به سوریه وارد می‌شوند همراهی می‌کند. افسران سابق ارتش و اطلاعات سوریه این شرکت را زیر نظر تهران مدیریت می‌کنند.
شرکت الفجر از کاروان‌های نفتی که بین عراق و پالایشگاه‌های نفت در حمص و بانیاس در حال حرکت هستند برای در امان ماندن از حملات داعش در صحرای سوریه محافظت می‌کند.
حسن النایفی، نویسنده و تحلیلگر سیاسی به المانیتور گفت: تضاد منافع بین روسیه و ایران دیگر مانند گذشته پنهان نیست. هر کشور به دنبال ابزار‌های لازم برای محافظت از منافع خود است. ایرانی‌ها موفق شده بودند، قبل از روس‌ها، تعداد زیادی از جوانان سوریه را به خدمت بگیرند؛ بنابراین ایرانی‌ها اکنون در جنوب سوریه و همچنین در البوکمال و المیادین در شرق سوریه، شبه نظامیان محلی یعنی تیپ ابوالفضل العباس و تیپ فاطمیون را در اختیار دارند.
وی افزود: روس‌ها اقدامات مشابهی را مانند ایرانی‌ها در دیرالزور و مناطق تحت کنترل حکومت در شرق سوریه انجام دادند. آن‌ها با پول و قدرت جوانان را جذب کردند. روسیه و ایران ممکن است به دنبال تشکیل شبه نظامیان محلی باشند تا برنامه‌های خود را از طریق آن‌ها اجرا کرده و همچنین از آن‌ها به عنوان نیرو پیاده در جنگ‌های نیابتی خود استفاده کنند.