اکثر هم میهنان عزیز و خوانندگان ارجمند خبر های تأسفبار و وحشتناک درمورد قتل و عام ایزدی ها توسط گروه سنگ دل و افراطی داعش را دیده، شنیده و مطالعه کرده اند. علاوه برهمه اینها سخنرانی خانم و یان دخیل، نماینده ایزدیها در مجلس عراق در جلسه تصمیم گیری در مورد ریاست جمهوری آن کشور را نیز ملاحظه فرموده اند که جهان را تکان داد. دنیای "متمدن"در برابر داعشی های افراطی با افکار قرون و سطائی، ساکت مانده اند و پنبه در گوش گذاشته اند و نظاره گر قتل عام غیر مسلمانان ایزدی، در انتظار نشسته اند. آن طوریکه در معتبرترین رسانه ها آمده است بیش از 500 نفر و برخی از رسانه های دگر گویند هزار نفر از مردان و جوانان ایزدی بیگناه، سر بریده شده اند. آنها جان دادند به خاطر اینکه اصلا نمی خواستند مسلمان شوند. به دلیل مسلمان نشدن آنها را مانند 1400 سال پیش قصابی وقتل عام کردند.
اقاي يوسف ابراهيم كارس الدخي 72 ساله كدخداي روستاي خانه صور از توابع شنگال حاضر نشده فرهنگ داعش را بپذيرد و اين هم نتيجه مقاومت و برخورد با فرهنگ داعش . خدايا جه بايد گفت؟
این رسم و رسومات و بی رحمی و دشمنی بی حد، نسبت به کافران، دردین اسلام بوده و هست و تا زمانی که اسلام حاکم است، خواهد بود. افراطیون طبق آیات قرآن هرکسی که اسلام را نپذیرد کافر می دانند. آن طوریکه گفته و می گویند علی بن ابی طالب دریک روز، 700 نفر را از خوارج و غیر مسلمانان سر بریده اند. پس بیدرکجا، شاعر نامدار ایران به درستی در "کابوس خوف و خون"در رابطه با انقلاب اسلامی 1357 در ایران سروده است: "ای مسلمین! بدانید، اسلام تان همین است:+ آئین جور و جهل است، دین نفاق و کین است و ادامه دارد...". در این جنایت کاری داعش، همان بلائی را بر سر ایزدی های کرد آوردند که حدود 1400 سال پیش، اوایل حمله اعراب مسلمان به ایران برسر مردان مقاوم مملکتمان، بویژه بر سر لر ها و کردها و دیلمی های قهرمان آوردند. در همان رسانه های ذکرشده آمده است که با کشتار وحشیانه مردان و جوانان ایزدی، بیش از 300 زن و دختر ایزدی را که رسانه های انگلیسی زبان از 1500 زن و دختر ایزدی می گویند و 200 نفر زن و دختر از آئین مسیحیت و تا امروز بمراتب خیلی بیشتر از این ارقام به عنوان غنایم جنگی اسیر کرده و در بازار نینوا یا بازارهای عربی به معرض فروش گذارده اند. بطوریکه در همین رسانه ها، گفته و نوشته اند، چندی از دختران جوان و بگفته روزنامه خارجی اینترنتی ذکر شده از 1500 زن و دختر حرف می زند که با زور به عقد وحشیان داعشی در آورده اند و گویند، بقیه را برای فروش به قیمت هر زن غنیمت جنگی اسیری از 500 دلار گرفته تا 3500 دلار و حتی 100000 دلار به بازارهای عربی عرضه می کنند. این شیوه فروش اسیران که نوعی برده داری است، گویا طبق آیات قرآنی و بنا به دستور صریح آن انجام می دهند. جالب و در عین حال غم انگیز اینجا است که از آقایان مسلمان اصلاح طلب و بویژه از آقای دکتر ابوالحسن بنی صدر، اولین رئیس جمهور ایران یا آقای دکتر عبدالکریم سروش مبتکر انقلاب فرهنگی اسلامی در محکوم کردن این و حشیگری و افراطی گرائی گروه داعش مسلمان چیز قابل خواندنی تا کنون ندیده ام. به تعبیر دگر آنها نیز موافق اند که این گونه، مسلمانان افراطی، قوانین قرآن را، در قرن بیست و یکم، به اجراء در آورند. اکنون ممکن است مورد اعتراض حضرات مسلمانان قرار گیرم که بگویند: بطور مستقیم از فروش برده آیه ای نازل نشده، اما آنها نمی توانند در باره قتل کافران و در جنگ به غنمیت گرفتن زنان "دشمن"انکار کنند. یک نکته مهم در مورد حاکمیت اسلام شیعه که برای نابودی دشمن و برکناری کسی که خط اسلام آنها را نمی خواند باید یادآور شد. همان طور که آیت الله خمینی صریحاً امرکرد همه مخالفان را بکشند که خود داستانی دارد و دراینجا نمی گنجد. اخیرا، در برنامه ای تلویزیونی، خارج از کشور، آقای دکتر سروش پس از سی سال دست به افشا گری از افراطی عمل کردن خود و انقلاب اسلامی، زده اند و مطالبی در مورد انقلاب فرهنگی در ایران که خود یکی از مبتکر ان آن بوده اند، گفتند که اخراج کادرهای علمی از دانشگاهها اشتباه محض بوده و آنها را رد کردند و هم چنین پاک سازی برخی از شخصیتهای مترقی و مردمی را. او دقیقا پی برده بود که همه استادان را از دانشگاه ها اخراج کردن و بستن بسیاری از دانشکده ها کار بس درستی نبود. بله آقای ع. سروشها باید واقعیت را رو کنند گرچه نوشدارو پس از مرگ سهراب است و این خود فاجعه فرهنگی به بار آورده است، اما بازهم بیان واقعیت، یک روشنگری است و برای نسل بعدی سود بخش خواهد بود. بهرحال این نکته دکتر سروش و آیت الله حمینی مربوط به اصل موضوع نبودند ولی می بایستی در اینجا گفته می شدند.
ایزدی های آواره
اما درباره ایزدی ها که مانند خار آهنین در چشم مسلمانان افراطی هستند، باید مطالبی تاریخی و نزدیک به واقعیت بیان گردد، نه پندار با فی بشود، همانگونه که تاکنون در بیشتر محافل شده است. برای نمونه، یاد گرفته ایم که تاریخ هر چیزی را، بویژه آئین ها را هرچه قدیمی تر و کهنه تر بیان کنیم، فکر می کنیم بهتر است! گویا جالب بنظر می رسد که از دهان خاورشناسان، بشنویم که مثلا ایزدی ها قدیمی ترین دین جهان را دارند! بعلاوه این نکته می رساند که در بیان مسایل تاریخی و آئینی قبول مسئولیت در برابر خود و تاریخ و نسلهای آینده، نمی کنیم و برای مان نا آشنا است و کمتر توجه می کنیم. در صورتی که باید کوشش شود هر آن چه بوده به دید خوانندگان گرامی رساند، نه کم و نه زیاد. من حدود 29 سال پیش کتابی را خواندم از یک انگلیسی زبان، به نام آر. اچ. دبلیو. امپسون، زیر عنوان "دی کالت آف د پیکاک انجل = فرهنگ ملک طاوسی"، در مورد ایزدی ها. در این کتاب کوشیده شده که گفته شود، ایزدی ها یزیدی نیستند. آن طوری که افراطی گرایان شیعه برای سر کوب آنها به این ایزدی ها چسبانده اند. دقیق همانند آنکه برای برخی ها در ایران براحتی سرکوب کردن اهل حق ها (یار سان ها) به آنها علی الهی می گویند که شریک برای خدا قایل شدن است و به راحتی آنها را قلع و قم کنند. من قبل از ادامه بحثم چکیده این کتاب را در اینجا برای آگاهی خوانندگان عزیز در حد توانائیم می آورم. در کتاب گفته شده: "یزیدیان یا ایزدیان شیطان پرستند و خدا را نمی شناسند. یعنی در واقع آئین آنها دوالیسم (یا زوروانیسم)و یا پیرو مکتب زرتشت و بودا یا ملغمه ای از هر دو است. در هر صورت آنها به تناسخ روح اعتقاد دارند. این ها تا صفحه 21 کتاب ذکر شده اند که سال 1928 میلادی به چاپ رسیده است. در صفحه 27 درباره اصل و نسب ایزدی ها آمده است که بنا به نوشته این کتاب معلوم نیست! (گویا نویسنده درباره فلسفه اهل حق (یار سان) چیزی نمی دانسته است و خبر نداشته است که اینها یک شاخه از اهل حق های دوره شاه خوشین بوده اند). نویسند به درستی می گوید که آنها پیرو یزید بن معاویه نیستند و با نقل قوی از یکی از رهبران ایزدی، گفته است که این یک نوع تهمت به ایزدی ها است. کتاب مقدس آنها مصحف رش است. صفحه 29. نویسنده کتاب، می گوید که روحانیون ایزدی هیچ مایل نبودند که کتاب مقدس آنها بروی کاغذ ثبت شود، درحقیقت منظور مؤلف احتمالا انتشار آن بوده. البته این رهبران می خواستند همانطور شفاهی بماند و دهان به دهان بگردد که انحصار آن در محدوده خاصی باشد. در اوایل ایزدی ها خود را و آئین خود را از دید پنهان می کردند و در دهکده ها و کوهستانهای دور افتاده می زیستند. صفحه 145. کتاب یا نوشته سیاه به زبان کردی قدیم (کرمانجی) که توسط، شیخ حسن ال بصری در سال 1342 میلادی نگاشته یا رو نویس شده به قطع 28 سانتیمتر درازا و 21 سانتیمتر پهنا داشته و جمعا 152 خط است. صفحه 146 و صفحه 220. در این کتاب سیاه آمده است که بعد از انفجار "در" (همان در گنبد مانند در آئین یار سان بوده) و پیدایش جهان و ذات لایزال خودش که در آن در بوده و فخر الدین به عنوان یکی از ملایک مسئولیت انفجار این "در"را داشته است که همان (پیر بنیامین در آئین یارسان بوده) صفحه 147. دومین کتاب جلوه که کتاب مقدس ایزدی ها است. این نوشته سال 1162 میلادی توسط شیخ فخر الدین منشی شیخ عدی نگاشته شده است. صفحه 149. این کتاب نیز به زبان کردی قدیم، (منظور نگارنده احتمالا گورانی) یا کر مانجی بوده است، نگاشته شده. صفحه 150 کتاب. خود نویسنده فرهنگ ملک طاوسی در صفحه 195 یک افسانه را آورده است که یزیدی بودن، ایزیدی ها را کاملا رد می کند. زیرا خیلی ساده و به درستی می نویسد که یزید اول در قرن هفتم میلادی می زیسته و شیخ عدی در قرن یازده و دوازده میلادی، زندگی می کرده است. (پس دیدار این دو غیرممکن بوده آنطور که گفته و نوشته اند). اگر نقضی درکار خاورشناسان بیگانه با تمام کوششی که بخرج داده اند برای کارهای تحقیقی خود، وجود داشته و دارد، بدون شک به دلیل کم بود در دانستن زبان محلی، سر مگو بودن این ادیان اقلیت و کم آشنائی با فرهنگ خاور زمینی و دیگر فاکتورها باعث شده اند که نقض هائی در کار تحقیقی به وجود آید. در اینجا کوشیده می شود این نقص ها را تا حد امکان در تاریخ و فلسفه آئین نو یسی برای این ادیان برطرف شود.
در کشورهای دیکتاتور زده اغلب تاریخ کشور وارونه نوشته می شود و نقض دارد و اشتباه است، زیرا اکثر تاریخ نویسان درباری و مدح و ثنا گویان بوده اند. معمولا می بایستی تاریخ ادیان و خرافه گوئی در سیستمهای دیکتاتوری کامل باشد، اما متأسفانه به دلیل عادت و اغراق گوئی و پندار بافی که از دلایل نقض در حتا تاریخ و فلسفه ادیان می تواند باشد و در واقع به دیکتاتوری حاکم کمک می رساند. متأسفانه به دلیل مجاز نبودن آئین های غیر اسلامی مانند ایزدی و کا که ای(همان اهل حق یا یار سان) که در قرآن نامی از آنان برده نشده و کتب مقدس آنان اجازه چاپ و انتشار نیافته است و تاکنون برای اکثر رهبران این آئین ها ممکن نبوده است که مجهز به دانش این کتب مقدس شوند و اغلب به صورت شفاهی و در خفا، بنا به رسم و رسومات چیزهای عادی و روزمره برحسب عادت از گذشتگان فرا گرفته اند، لذا کمتر اطلاع تاریخی و فلسفی از آئین خود را دارند. آن طور که در شرح آن کتاب اشاره شد، کلا فلسفه این آئین ها همه، تناسخی است که از بودائیزم گرفته شده اند. برعکس همه آئین های ابراهیمی که آسمانی اند و همه از خاور نزدیک بر خاسته اند! اینها به تناسخ روح یا به زبان بیگانه "ری اینکارنایشن"باور دارند و صد در صد زمینی هستند یعنی، مانند بودا شاه زاده در آسیای دور و منصور حلاج صوفی ایرانی باور به انسان خدائی دارند. یعنی انسان باید آن قدر ریاضت بکشد تا به "نیروانا"برسد. در هر صورت چون رشد این آئین ها در چار چوب اسلام خشن، و انعطاف پذیری نسبت بدگر ادیان ندارد، لذا دستورات آئینی آنها از این اسلام بی تأثیر نبوده و حتی در نگارش کتابها و دستورات آئینی دخالت ها و دستکاری های اسلام گونه را می بینیم. اگر کسانی بی طر فانه و با دقت این کتب آئینی رامطالعه کنند، خیلی ساده می توانند با آگاهی دقیق ازعلم واژه شنا سی و جمله شنا سی، ببینند تفاوتها را که در چه قرنی، چه واژه ها و جملاتی بکارگرفته می شده و چه چیزهائی برای تحت تعقیب قرا نگرفتن بوسیله مسلمانان به آن افزوده اند. البته آنگونه که اشاره شد، در نوشته های تحقیقی ناقص دانشمندان خارجی، غلّو گویان و وا بستگان به این آئین های زمینی تا حدودی مقصر هستند که در تعریفهای خود برای محققین خارجی نا آگاهانه و خود نما یانه مطالبی را غیر واقعی و بدون مطالعه دقیق، بیان کرده و یا غلّو گفته اند. برای نمونه اخیرا تلویزیون اندیشه برنامه ای داشت در مورد ایزدی ها و داعش و یکی از عزیزان مهمان، احتمالا خود را صاحب نظر در امور یارسان ها و ایزدی ها می دانست و تلفنی بپرسش خبرنگار و گردا ننده محترم تلویزیون، با کمی بی مسئولیتی، پاسخ می داد. می گویم بی مسئولیتی زیرا اگر اطلاع دقیق از مسئله تاریخی در دست نداریم، تنها راه آن است که بگوئیم نمی دانیم، نه اینکه استناد به یک منبع غیر علمی بکنیم! این جوان کم مسئولیت استناد می کرد به دیدارش از لالش و آرامگاه شیخ عدی (عادی) بن مسافر یا عربی آن شیخ هادی بن مظفر و گفتگو با ایزدیان آن دیار. اگر اغراق نباشد تمام کسانیکه آنجا به عنوان متولی و پیر و یا صاحب نظر ایزدی طرف صحبت این جوان مراجعه کننده بوده و حتی خود او کتابهای جلوه و مصحف رش را امکان نداشته اند که به زبانهای اصلی کردی گور انی و یا کردی کرمان جی بخوانند و یا احتمالا ندیده اند. بنا به عادتها و رسم و رسومات همین طوری چیزهائی که بخاطر دارند به شنوندگان و بینندگان تحویل می دهند. اینجاست که کمی بی مسئولیتی به وجود می آید. البته که درست است، همانطور که خاورشناسان و محققین بیگانه هم گفته اند، این آئین های زمینی ریشه هائی در ادیان قبل از اسلام مانند آفتاب پرستی، میترا ئیزم و زرتشتی و زور وانیزم و غیره دارند. اما تردیدی در آن نیست که همه بعد از حمله خشن اعراب به خاورمیانه و تحمیل آئین جدید، نخست به صورت مقاومت های اجتماعی و بعد از سر کوب وحشیانه به صورت آئین غیر اسلامی به وجود آمدند، زیرا نمی خواستند اسلام را بپذیرند. من در کتابی زیر نام: "نگاهی گذرا به تاریخ و فلسفه اهل حق (یارسان)"و یا در یک مصاحبه گفته ام که ایزدی یک شاخه از اهل حقهای دوره شاه خوشین لرستانی قرن پنحم هجری بوده اند که از ترس سرکوب شدید مسلمانان دوره طغرل اول سلجوقی به بین النهرین فرار کرده اند و در آنجا رهبری از حلب سوریه بنام شیخ عدی بن مسافر یا شیخ هادی بن مظفر یافته اند که آن ها را از دست مسلمانان سنتی و افراطی نجات داده است. در همین زمانها جلوه توسط منیشی شیخ عدی و حدود دو قرن بعد مصحف رش نگاشته یا از نو رو نویس شده و نه زود تر. جلوه دستورات آئینی است که توسط شیخ عدی دیکته شده است.
واقعیت این است که آئین اسلام درقرن دهم و اوایل قرن یازدهم میلادی به دلیل خشونت زیاد نسبت به دگر اندیشان غیر اسلامی، داشت رو به قهقرا می رفت و خلفای عباسی ضعیف شده بودند و جز بغداد به جهان اسلام تسلط نداشتند. اگر در گوشه کنار بود فقط بر روی کاغذ و خواندن خطبه بنام خلیفه اسلام بود، نه چیز دیگر. بهمین دلیل باورمندان به تناسخ روح توانستند اظهار نظر کنند و یارسانیان دوره شاه خوشین لرستانی را بوجود آورند. آنهم نه نوشتاری، بلکه شفاهی با کلام و تنبور. در مورد ضعف اسلام رجوع شود به تاریخ ایران بعداز اسلام، دکتر عبدالحسین زرینکوب، سال 1343 خورشیدی، صفحات 577 تا 579. سلجوقیان که باید ناجیان اسلام به آنها لقب داد در سرکوب آئین های اقلیت نقش بسزائی داشتند و باقدرت گرفتن سلسله سلجوقی در ایران، اسلام نیز قدرت گرفت و بخش زیادی از همین اهل حق ها (یارسانیان) دوره شاه خوشین به بین النهرین که منطقه ای کرد نشین و آسوری نشین بود و نفوذ افراطیون مسلمان کمتر بود و می شود گفت آرامتر از بقیه مناطق بود، فرار کردند و همان طوریکه ذکر شد رهبری به نام شیخ عدی بن مسافر ار حلب سوریه یافتند. در آئین ایزدی دو کتاب ذکر شده فوق وجود دارند: اولی کتاب جلوه (آشکار) که در آن اصول عقایدی آنها شرح داده شده است و در کتاب دوم به نام مصحف رش (کتابت با خط سیاه) که مجموعه اشعار و سروده های آنان از بزرگان و در ستایش ذات داران است. قدمت این کتابها از قرن دوازدهم میلادی پیر تر نیست. البته فلسفه ایزدی همانند یارسان بر می گردد به دوره زوروانیزم و میترائیسم و خورشید پرستی. همین است که برخی از رهبران آئینی ایزدی باور دارند که کهنه ترین یا قدیمی ترین آئین در جهان هستند و خود را به زرتشتی گری نزدیک می دانند. داخل پرانتز و توضیحات از نگارنده است.
هایدلبرگ، آلمان فدرال 18.8.2014 دکتر گلمراد مرادی
https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=VQWL0htXkPI
ویدئو نماینده ایزدی ها خانم ویان دخیل در مجلس عراق
صحنه سخنرانی روز سه شنبه ویان دخیل، تنها نماینده ایزدی مجلس عراق، به صورت گسترده ای در سراسر دنیا پخش شده است.
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=FZ3glapeQv0
عبدالکریم سروش و اعتراف آن