سهم آذربايجان چيست؟
درکشور پهناور ما که دارای تاریخی عظیم هستیم ملت بزرگ آذربایجان چه سهمى از اين مرزبندى و تاريخ دارد، تاریخی كه همواره به معاصر تا به ديرين شاهد اشكها ودرد هایی بوده كه کمتر كسی در بيان و اظهار كردنش به صورت علنى حرفى به ميان آورده است. آذربايجان همچنان سرى دارد پر از اندوه و ناله و غمى كه گويى پايانى بر آن نيست. غمی که در سرزمینش بر ملتش سایه افکنده.
از زندگی در کانکسی که بعد از گذشت ۳ سال از وقوع زلزله همچنان بدون امکانات، بدون هیچ خانه یا مکانی که شب های سرد زمستان را بتوان در آن سر کرد.
فعالینی که در روز جهانی زبان مادری گرد هم آمده بودند، به علت شرکت در چنین مراسمی باید احضار شوند
سرزمين مادريم هر روز بر بلايى دچار است، طاغوت زمانه با تاثير گرفتن از ظالمان گذشته با انواع ارعاب، ترس و تحديد وخفقان به مقابله با این ملت ميپردازد.
امروز سهم آذربايجان به بند كشيدن شير مردانى چون سعيد متين پور، لطيف حسنى، يوروش مهر على بيگلو، مهندس محمود فضلی، مهندس شهرام رادمهر، بهبود قلی زاده و چه بسيار كسانى كه بخواهم نام ببرم دفترى از مشاهير را خواهم نوشت. منظور از شیرمرد یا مشاهیر ما ایجاد قهرمان افسانه ای نیست بلکه ذکر غیور مردانی است که سینه سپر کرده برای آذربایجان و ملتش عمل میکنند. اعمالی که در چهارچوب قوانین بین المللی بوده و برای حفظ زبان، فرهنگ و ملتش هستند. ولى به راستى شما چه ميخواهيد كه اين بزرگان اهل قلم، فكر، انديشه، آزادمردى و دگرانديش را به بند ميكشيد. مگر بيان عقايد چه خدشه اى بر شما وارد ميسازد كه از آن بدينسان هراس داريد و بزرگان را چنان در حبس ميكنيد كه ساليان سال را در زندان هاى غير قابل تحمل با شرایطی که اصلا مناسب وضع اهل قلم نیست.
شما( نظام جمهورى اسلامى ) براى خود و آينده خود هيچ راهى به جز تسليم پيش اين ملت را نداريد. شما كه افكار نوانديش و دگرانديش ما را در حبس كرده ايد و آن قدر بر پيكر اين جامعه و اللخصوص اين ملت تاريخ ساز فشار آورده ايد بدانيد همانا آذربايجان اگر امروز با هزاران ترس و اضطراب جلسات ملى گرايى را به همت جوانان رشيدش برگزار ميكند فردا روز تماميتتان را از عرش آرزوهایی که درهاله توهم خویش ساخته و به آن میبالید به فرش خواهد كشانيد.
نظام جمهورى اسلامى كه به مقابله با قلم با سلاح زور تحديد ارعاب اعدام و اعمال وحشيانه ميرويد شما راهى جز از هم پاشيده شدن عنصر پست پوچ درون مايه تان نداريد.
امروز اگر بعد از سال ها زندانى كردن قلم و نويسندگى ودگر انديشى به آن فقط مرخصى چند روزه را ميدهيد فردا رو سياهى از براى شما خواهد بود كه چه قدر وحشيانه و از روى بى هويتى سعی در تيشه بر ريشه هويت و ملتى را می داشتید.
اين گفته ها به معنای لعن يا ناسازا نيست. اين ها فقط چند مورد از تضييق حقوقى و فردى خُلقى از ملت است كه شما از احياى آن سر باز زده و ما را رو در روى خود قرار داديد.
امروز اين رنج ما را بس است.