اوایل دهه نود میلادی، وقتی به سمت بوسنی می‌رفتم که به نیروهای حافظ‌صلح بریتانیایی بپیوندم، یک شب در هتلی در وین ماندم. به دیوارهای سالن ورودی هتل نقشه‌هایی از امپراتوری هابسبورگ در قرن نوزدهم زده بودند.
روی نقشه‌ها همه اسم‌هایی که آن روزها مدام در اخبار می‌شنیدیم بود: بوسنی‌هرزگوین، سرزمین‌های کروات، و دیگر نام‌هایی که مدت‌ها بود به تاریخ پیوسته بودند، اما دوباره در یک تراژدی دیگر بالکان ظهور کرده بودند.
روی نقشه‌ها همه اسم‌هایی که آن روزها مدام در اخبار می‌شنیدیم بود: بوسنی‌هرزگوین، سرزمین‌های کروات، و دیگر نام‌هایی که مدت‌ها بود به تاریخ پیوسته بودند، اما دوباره در یک تراژدی دیگر بالکان ظهور کرده بودند.