خواسته يمنی ها از انوشیروان دادگر در طاق کسری
در این روز در سال ۵۶۲ میلادی تني چند از سران يمن در تالار معروف به طاق كسري در شهر تيسفون (۳۶ کیلومتری بغداد امروز) پايتخت آن زمان ايران با خسروانوشيروان، شاه وقت ايران ملاقات كردند و از او خواستند كه براي اخراج حبشي ها از وطنشان نيرو به يمن فرستد.
ارتش مسيحيان حبشه با استفاده از اختلافات داخلي سران قبايل يمن، اين سرزمين را تصرف كرده بود. شاه ساسانی (به نوشته تاريخ طبري «انوشروان» و به گفته سعدي «نوشيروان») پس از تبادل نظر با مشاوران خود و افسران ارشد، اين درخواست را پذيرفت و دستور داد كه سپاه کرمان ـ سیستان و سپاه پارس (استان فارس) با كشتي به يمن فرستاده شوند. خسروانوشيروان در آن روز پس از پذيرفتن مردم عادي (عوام الناس) كه از مقامات كشوري شكايت داشتند در تالار كاخ خود، به نوشته تاريخ بلعمي «ايوان كسري در مدائن»، و دريافت شكايات آنان و شنيدن ناله هايشان از مظالم، نمايندگان قبايل يمن را پذيرفته بود.
خسرو یکم این تالار را عمدتا برای دیدار با مردم ساخته بود که در فواصل مشخص با او ملاقات می کردند. علاوه بر این تماسهای مستقیم، خسروانوشیروان یک سازمان سراسری جمع آوری اطلاعات تاسیس کرده بود تا مشکلات مردم ـ مردمی که صدا نداشتند به گوش او برساند.
«قاضی تاریخ» با توجه به همین کارهای مردمی بود که به وی لقب «دادگر» داد. تالار كسري كه هنوز برپاي ايستاده است حدود پنجاه متر طول و ۲۵ متر عرض دارد. به نوشته مورخان رومي، ايراني و عرب، دو سپاه اعزامي ايران با وجود اين كه از نظر شمار كمتر از حبشي ها بودند، با تسلیحات برتر و تاکتیک پیشرفته نيروهاي حبشه مجهز به فیل جنگی را ازجای برکندند و به درياي سرخ ريختند. به درخواست سران قبايل يمن، از آن پس تا مدتها يك ژنرال ايراني در سرزمين يمن مستقر بود و عملا در حكومت مشاركت داشت.