درمورد رفراندم درکردستان ایران

بقلم: ضیاء صدرالاشرافی
نتیجه سخن باعینک نژادپرستی آقای دکترهرمیداس باوند(که جزو سه تفنگدار تسلیت گوینده جبهۀ ملی داخل درمرگ ابراهیم یزدی بود) وبرخلاف منافع اقتصادی و سیاسی وفرهنگی درازمدت ایرانیان میباشد، اینستکه اگرترک ها وعرب هاخواستند درشرایط مشابهی رفراندوم بگذارند نباید ازآنهاحمایت کرد!
نظرآقای دکترهرمیداس باوند درموردِ رفراندم درکردستانِ ایران و سایرِاستان هایِ کشورچیست؟ آیا بقول معروف مرگ خوبست برای همسایه!
معیارنژادپرستانۀ ایشان وامثال ایشان، منافع مردمان ایران یعنی ایرانیان (اززن و مرد و باهردین وزبان، وبا هرتبارو رنگ پوست وقیافه ظاهری) نیستند، تنها ایرانیان نژاده وخاصی موردِ خطابِ ایشان است که درمنطقِ سیاستِ عاقلانه و درست (برای حفظِ منافع ملی)، محلی از اِعراب ندارد.
کوششِ امثالِ ایشان درآذری نامیدن ترکان ایرانی هم با شعار(هرای هرای من ترکم) دربیست ونه شهرآذربایجانی نشین ایران ازاورمیه وتبریزتا زنجان،درخرداد۱۳۸۵ جواب گفته شد: البته درعدم اعتراض وسکوت توأم با رضایت مدعیان حقوق بشرِ تمرکزگرایانِ داخل و خارج.
این استاد بیسواد نمی داند که:
اززمان مغولها(ایلخانیان) ببعد، عراق از جمله کردستانش جزمناطق مرزی مثلِ سلیمانیه، جزو قلمرو ایران (قره قوینلو وآق قوینلو وسپس صفویه) نبود.
شاه اسماعیل بعد ازحمله به بغداد(اگرجزو ایران بود چرا حمله میکرد) وسنی کشی و اهانت به قبرابوحنیفه، وفرستادن استخوان های شیبک خان اُزبک به دربارعثمانی، تالی خودش، سلطان سلیم افراطی ولی عاقل تر ازخود را، روی کارآورد تا کارهای مشابه ودرجهت عکس او را (شیعه وعلوی کشی و درادامه اش تا حروفی کشی و بکتاشی کشی و...) به نفع دول اروپائیِ تازه بیدار شده، انجام دهد.
اصلاحات نادرشاه در وثیقۀ (کنگره) مغان ونیزوثیقۀ نجف هم برای تمام کردن دعوای ارتجاعی، ضدبشری ودرعین حال تمام نشدنی شیعه وسنی، متاسفانه بجائی نرسید.
وبعید نیست بعدازطولانی ترین جنگ قرن بیستم(جنگ هشت سالۀ عراق با ایران به انتقام گروگان گیری سفارت امریکا درتهران)، شاهدِ جنگ نیابتیِ خانمان براندازتری بین حاکمان شیعۀ ایرانی وکشورهای همسایه سنی(عربستان وپاکستان، وترکیه اسلامی و...) درمنطقه باشیم.
اکتبر 2017