حالا چه کسی کرکس است؟

جانباختگان جنبش اخیر ایران سر به دهها نفر میزند، از کسانی که در خیابان و در میانه تظاهرات به تیر نابکاران از پای افتادند، تا آنها که در بیدادخانه های نظام مقدس و در زیر شکنجه دژخیمان بدنهای جوانشان له شد. این مردم ساده و بی توقع، همان کسانی که در محله و در محیط خانه و مدرسه و کار روزانه میدیدیم، اکنون بدون شک به قهرمانان آزادی و عدالت ما تبدیل شده اند.
آخرین نامی که از کشتگان این قیام مردمی به رسانه ها درز کرد، جوان کرد سنندجی سارو قهرمانی بود که جسدش را دزدانه تحویل خانواده دادند و اجازه بخاک سپردن درست و حسابیش را هم به آنها ندادند. بعد هم ویدیوی پدر داغدیده ای را پخش کردند که جوان برنایش را از دست داده ولی زیر فشار اطلاعات مجبورش کرده بودند تا روایتی ساختگی را تکرار کند و فرزند جانباخته خودش و حزب کومه له را متهم قلمداد کند. من اعلام میکنم اگر چه سارو پیشمرگ مسلح کومه له نبوده و ادعای اطلاعات در این مورد به کلی نادرست است و اصولاَ‌هیچ درگیری مسلحانه ای از طرف کومه له روی نداده است، اما هیجکس کاک محمد، پدر ساروی جانباخته را مقصر این حرفها ندانست و نمیداند. کاک محمد و بستگانش نگران نباشند، همه ما میدانیم او تحت چه فشاری قرار داشته است. به او، به مادر سارو، و به همه پدر و مادرهای داغدیده جانباختگان جنبش دیماه صمیمانه تسلیت میگویم و خود را شریک اندوهشان میدانم.
در این میان اما زخم زبانها و دشنامهائی که به مردم حق طلب و آزادیخواه دادند، به سادگی فراموش نخواهد شد. بخصوص روزهای اول که وحشت سقوط برشان داشته بود، حضرات اصلاح طلب بدتر از اصولگرا توده های بپاخاسته را با تیره ترین رنگها آلودند و هرچه در انبان پلشت ذهنشان بود نثار این مردم کردند. جا دارد از جلائی پور و امثالهم پرسیده شود: کرکس واقعی کیست؟ چه کسی بر اجساد این جوانان جانباخته چنگ انداخته و حتی بر مرده شان نیز رحم نمیکند؟ چه کسی مرده ها را نیز راحت نمیگذارد و مانع به خاک سپردن انسانی آنها نیز میشود و حتی بیش از آن، خانواده های داغدار را تحت فشار میگذارد و خفت میدهد؟ واقعاَ فکر میکنید ولایت شما ابدی است؟