و درنهایت در بهربرداری بیشتر از وضعیت سوریه به کنش در جهت دخالت و به اجرا گذاشتن سیاستهای خود درسوریه به امر حیاتی و همپیمانی این نیروها با هم تبدیل گشته است وحتی عکس العمل هرکدام از این دو جبهه به واکنش دیگری منجر گشته و بر اساس منافع خود در مسئله ی وبحران سوریه دخالت می نمایند. در این میان بلوک شرق روسیه – چین – ایران به حفظ وضعیت فعلی در سوریه و ماندن حکومت بشار اسد به سیاست راهبردی در تحولات دست زده اند که عملکرد روسیه و چین به واسطه برخوداری از حق وتو به عنوان نیروهای بازدارنده در شورای امنیت سازمان ملل به ایفای نقش در برابرغرب و آمریکا به سیاست محوری در این زمینه می پردازند.
در این میان دولتهای حاکم بر کُردستان از جمله ایران و ترکیه که درمسئله سوریه و رویدادهای بعد ازقیام مردمی در این کشور، روابط سیاسی و حتی اقتصادی آنها رو به سردی و تیرگی و دربرخی موارد قطع رابطه گذاشته است. هر کدام ازاین حاکمیتها با دخالتهای خود به دنبال تامین وتثبیت منافع خویش در سوریه و منطقه هستند که درنقطه ی تقابلی هم قرار گرفته اند. حاکمیت ایران خواهان ماندن حکومت بشار اسد به عنوان سوپاپ اطمینان امنیت خویش در مقابل هر گونه حمله احتمالی نیروهای غربی وعلل خصوص دولت اسرائیل به ایران که پایگاه سازی نظامی درخط مرزی غرب ایران خود گویایی این مطلب می باشد. از دیگر سو نیز ترکیه خواهان از بین رفتن حکومت بشار اسد وعلل خصوص وضعیت سیاسی کُردها درسوریه درجهت تاثیر گذاری بر مسئله کُرد درشمال کُردستان و پروسه صلح حزب کارگران کردستان میباشد. در این میان کُردها به نمایندگی شورای عالی کورد در سوریه بیشترین فشار را از این رویدادها و جبهه گیریهای این حاکمیتها و منافعشان را با خسران های جدی مواجه کرده، که دراین مدت به نسبت هر کدام ازاین دو بلوک ترسیم شده به چشم تردید می نگرد و در روابط سیاسی خود باهر کدام به صورت تاکتیکی و مقطعی نزدیک گشته وسعی بر حفظ دستاوردها از قیام سوریه که کُردها بخش عظیمی از آن هستند می کند. اگرخط مشی فکری و سیاسی، فلسفه که به خط سوم در تحولات کلان جهانی شهرت یافته که (P.Y.D) احقاق ملی و سیاسی کُردها را‌‌غرب کردستان نمایندگی می نماید به وضعیت موجود اضافه نمایم. بهتر برایمان قابل درک است که موفقیت کُردها در سوریه برای دولت ترکیه همانند خواب کائوس واری است که به هیچ شیوه حاضر به بیدارشدن به معنای، پذیرفتن حقوق ملی و هویتی کُردها درسوریه، آینده سیاسی و اجتماعی آن نیست.
حال ترکیه با این رویکرد می خواهد با دخالت و تاثیر گذاری برمعادلات منطقه ای به نفع خویش و علل خصوص مسئله سیاسی- هویتی کُردها که در شمال کُردستان درپروسه چاره یابی با حزب کارگران کردستان درجریان است، در وضعیتی برتر ازشرایط سابق قرار گیرد. به باور من دولت ترکیه و هم حزب کارگران کُردستان بر این امر واقف هستند که شکست کُردها به نمایندگی حزب اتحاد دمکراتیک (P.Y.D) درمقابل گروهای تبهکار اسلامی و یا حکومت بشار اسد همانند به بن بست رسیدن و یا پایان یافتن پروسه صلح در شمال کُردستان با دولت ترکیه تلقی می گردد. دولت ترکیه ازآغازانقلاب مردمی سوریه در اشکالهای مختلف با تمام نیرو و توان خود سعی بر آن داشته که با حمایت گروهای جهادی اسلامی رادیکال از طریق هموار نمودن و انتقال دادن اعضای این گروهای اسلامی تبهکاراز خاک خود به داخل مناطق کُردنشین غرب کُردستان و کمک تسلیحاتی به (جبهه النصر- القاعده – بلاد شام ) وضعیت را به نفع سیاستهای خویش که امحا و انکار کُردها را در سر می پروراند رقم بزند. این کشور در یکی از آخرین اقدامهای خود به تشکیل گروهی زیرنظر خویش - که در مجله خبری " intelligence"فرانسه به این مسئله اشاره میکند- میپردازد که این گروه موسوم به "کتیبه طالبان "که از کُردهای مزدور تشکیل گردیده که درجهت ضربه زدن به دستاوردهای غرب کردستان وجایگیری این گروه در میان گروهای جهادی اسلامی به مانند سپاه آزاد سوریه و جبهه النصر در راس دخالتهای آتی ترکیه میباشد.
بر این مبنا دولت ترکیه در راستای پروسه صلح درشمال کُردستان با (P.K.K) هیچ گونه اقدام و گامی موثر جهت تداوم صلح برنداشته است و حتی با احداث و بازسازی پایگاهای نظامی جدید در مناطق مرزی شمال وجنوب کُردستان میخواهد از طریق سیاست مشغول کردن و به دست آوردن زمان و مکان در این مقطع از هرگونه فشار سیاسی و نظامی (P.K.K) به اصطلاح در امان باشد. همان گونه که از خبرها پیداست هم شخص "اوجلان "و هم حزب کارگران کردستان از رفتاردوگانه ترکیه در این مدت انتقاد کرده و به چشم تردید به عملکرد ترکیه به نسبت پروسه صلح و روند مذاکرات نگریسته و نسبت برخورد ترکیه با مسئله کُرد در شمال کُردستان و بخشهای دیگر تصمیمات از طرف (P.K.K ) اخذ گردیده که می توان به روند توقف عقب نشینی گریلاها از داخل خاک ترکیه به جنوب کُردستان و مناطق حفاظتی میدیا اشاره کرد.
شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کُردستان درآخرین بیانامه های خود در مورد پروسه صلح به این مطلب اشاره میکند که اجازه این را نخواهد داد که دولت ترکیه با سیاست مشغول کردن به واسطه ی در میان بودن روند صلح در شمال کُردستان دست به اعمال خراب کارانه برای از بین بردن ملت کورد دردیگر بخشهای کُردستان اقدام نماید. آخرین هشدارهای ( K.C.K) حاکی از آن است اگر دولت ترکیه گامهای موثر در جهت چاره یابی مسئله کُرد انجام ندهد این بار پیامدهای هرگونه جنگ و درگیری که بروز آن می تواند هم برای ترکیه و هم برای تمامی منطقه پیامدهای جبران ناپذیری را در بر داشته باشد، که مسئولیت آن برعهده ی دولت ترکیه خواهد بود. به این دلیل که کُردها درسده بیست یکم به نسبت جهان بینی نوین سیاسی خود که به آلترناتیو خط سوم شهرت یافته به حل مسائل و مشکلات در تمامی جغرافیای هر چهاربخش کردستان پرداخته اند و ازمکانیزم اجرایی درقالب جنبش آزادی بخش برخودار بوده و تا کنون توانسته اند دربین نیروهای تاثیر گذار به عنوان کاراکتر اصلی و بالقوه به ایفا نقش موثر و کارآمد بپردازند؛ محتوای سیاست خویش را از وضعیت فعلی سوریه در مقابل نیروهای ذی نفع، به تعیین وتبیین ستاتوی سیاسی، ملی و قرائتی مختص به خود را ارائه بدهند که این خط مشی فکری وسیاسی از قابلیت دفاعی ذاتی برخوداروبه نسبت هرگونه حمله از طرف هر نیروی منطقه ای در راستای هرگونه سیاستی که پیرو شود میتواند جوابگو و از توانایی مقابله و یا به نسبت هرمرحله ازمقاومت قابلیت حمله را نیز میتواند از خود نشان بدهد. همانگونه که در این مدت دربرابر حملات گروهای تبهکاراسلام جهادی درغرب کُردستان پاسخگوی حملات آنها بوده است و به همان نسبت هم اگر ترکیه به چاره یابی مسئله کُرد درشمال کُردستان اقدام نکند. به گمان من همانند چندی پیش جنبش آزادی بخش توان این را دارد که با بروزهرگونه جنگ ودرگیری با ترکیه تمام خاورمیانه را به آتش بکشد.
نویسنده/کاوه طهماسبی