دارو در سه پرده متناقض

فضای اول سخنان مقامات ایران پیرامون عدم مشکل دارو در داخل واز دیگر سوی نامه نگاری  و چاپ مقاله یا تشکیل گروههای فشار برای برجسته نمودن این مشکل برای طرف خارجی است.

فضای دوم کمبود  یا گرانی یا تغییر وضعیت سیاستگزاری در پرداخت بیمه ها یا سیاستهای توزیع است که مشکلات را بسیار ملموس کرده است.

فضای سوم وفور دارو در مبادی غیر رسمی و بوجود آمدن شبکه های عظیم غیر رسمی یا نیمه رسمی است که در این نوشتار تلاش میشود نگاه مو شکافانه تری در این خصوص تبیین شود.

میزان تولید و واردات دارو چقدر است؟ مقامات مسوول با تفاخری بیش از حد سخن از تولید 96 تا 97 درصد دارو در داخل و واردات مابقی میدهند اما نمیگویند که بیش از نیمی از همین تولیدات داخل بر اساس  مواد وارداتی بوده  که هم ارز بر است و هم توانایی واردات  مواد اولیه آن هر روز مشکل تر میشود .

مشکل شرکتهای تامین کننده دارو صرفا ارز نیست که تخصیص آن هر روز بر خلاف تبلیغات سخت تر میشود و با مراجعه به پرتال تخضیض ارز و بخشنامه های جدید آن میتوان این مهم را حس کرد  اما بحث واردات مواد اولیه بسیار پیچیده تر و پیشرفته تر است زیرا مشخصا سیاستگذاری مشخصی چه از سوی طرف تحریم شده یا ایران یا کشور تحریم گر یا آمریکا در این خصوص وجود ندارد که مشکل تولید داخل را شفاف کرده و سپس مرتفع نماید.

به زبان ساده طرف آمریکایی در خصوص آزاد بودن واردات داروهای تولید نهایی از سوی ایران میگوید که سخن درستی است اما در خصوص مواد اولیه تولید دارو به شدت سکوت میکند و همچنین ایران با پیوند زدن مشکل واردات مواد اولیه به بحث تحریم دارو و عدم اعلام استراتژی مشخص به سلسله بحثهای کشدار و بیهوده تحریم یا عدم تحریم دارو دامن میزند.

همچنین تهران کمتر سخن در تریبونهای رسمی از تغییرات قوانین شرکتهایی بیمه ای یا تعهدات  مالی خود به صنعت دارو میکند  همچنین سکوت در خصوص کیفیت دارو ها هم کما کان در دستور کار است.

رونق قاچاق دارو  هم یکی از از بحثهای روز است و  نام های برخی افراد در این میان میدرخشد و تمرکز قوه قضاییه نظام بر قاچاق دارو از خارج یا انبار کردن آن که بنام احتکار شناخته میشود یا فروش دارو های از تاریخ مصرف گذشته است اما هیچ سخنی از قاچاق دارو های ایران به کشور های دیگر نیست  و صرفا انتقادات در حوزه رسانه نسبت به اهدا دارو از مبادی رسمی به کشور های دیگر است .

گفتن این کلام خالی از نکته نیست که با توجه به تغییرت شدید نرخ ارز و عدم تغییرات سیاستی  در وزارتخانه های مربوطه و فساد سیستماتیک در ار کان توزیع  درداخل, قا چاق دارو تولید ایران یا فروش غیر دارو خانه ای  در پستو ها در دستور کار است و این همان فضای سوم است که توسط مردم در وفور دارو در مبادی غیر رسمی حس میشود .

شبکه های قاچاق دارو  و لوازم بیمارستانی  هم اکنون با گرفتن سفارش از اطبا یا بیمارستانها در میان مرزهای ایران و کشور های همسایه علی الخصوص عراق و ترکیه فعالند و کافی است شما به همچین مواردی نیاز پیدا کنید تا مشتری انواع خدمات این شبکه ها که در سیستم پزشکی کشور هم صاحب نفوذ شده اند بشوید .

نتیجه گیری : با توجه به عدم تغییرت مشخص در سیاستهای داخلی یا بین المللی پیرامون تولید دارو در ایران ابعاد این مشکل شکل وسیعتر و دامنه دار تری بخود میگیرد اما میتوان در خصوص واردات دارو های تولید خارج با توجه به سیاستهای اعلامی  کشور تحریم گذارمثبت بود هرچند بسیاری  در این خصوص با شک به این مباحث نگریسته و آنرا دامی برای تنگ تر کردن حلقه تحریمها تحلیل میکنند .