فاتحه هویت آذربایجان

توضیح ایران گلوبال:

این مقاله توسط ایمیل به دستمان رسید و آن را منتشر کردیم. در ایمیل نوشته شده بود:

عزیز سولداشلاریمی سالاملایرام

یازدیقیمی عرب الفباسیندا پایلاشماخ اوچون تقدیم ادیرم.

یازیم و شکیلیم سانجاخلانیب.

سیزین منیم اوچون یازدیخلاریزی یول گوزلریرم.

ممد موشتاق

ترجمه:از ایران گلوبال:

سلام به دوستان عزیز
نوشته خود را با خط عربی به همراه عکس
جهت انتشار ارسال میکنم
چشم براه نوشته های شما هستم
محمد مشتاق
آقای محمد مشتاق از طریق تلفن و ایمیل تعلق مقاله به ایشان را تکذیب کردند. متن ایمیل ایشان بدین قرار است:

 Va  injaneb hıch maghaleyi be zabane Farsi nadaram..

 Albatte nevisandeh vaya nevisandeghane in maghale ke niyyate palideshan baraye injaneb malum ast az nazare hughughi ham tahte taghib gharar khahand gereft.

 ba ehteram

 Mohammade moshtagh

ما بنا به وظیفه خود، متن تکذیبیه ایشان را منتشر و عکس و نامشان را بعنوان نویسنده مقاله، حذف می کنیم.

بهرنگ
 

به آسیمیلاسیون ترک ها در ایران خاتمه دهید

مطلب را با خلاصه ای از داستان « گاو » غلامحسین ساعدی شروع میکنیم در این داستان آمده است :« مشد حسن در یک روستا  ی بیابانی در یکی از مناطق ایران زندگی میکند و گاوی دارد که عاشق اوست بیشتر از  یک انسان معمولی دوستش دارد و همه اهالی  ده از علاقه وافر او به گاوش  باخبر هستند . روزی مشد حسن به شهر میرود و در غیاب او گاوش به دلایل نامعلومی می میرد . گاو را به خاطر ندیدن و ناراحت نشدن ( در اصل شوکه نشدن) مشد حسن به چاه می اندازند. بعد از برگشت ,  مشد حسن به طریقی می فهمد که گاوش مرده ,  اما از فرط علاقه اش به گاو ,  مرگ و نیستی او را باور نمیکند. آرام آرام خودش را به جای گاو می پندارد و به همه میگوید من گاو مشد حسنم نه مشد حسن. از این روان پریشی مشد حسن اهالی ده به فکر درمان او می افتند روشهای سنتی  از قبیل نذر و دعا و .. کارساز نشده به ناچار برای مداوا به شهر میبرند. اما در وسط راه از دست اهالی ده فرار کرده و در دره ای سقوط میکند و به سرنوشت گاو دچار میگردد» .

حکایت آذربایجان امروزی ما با داشته های غنی فرهنگی و تاریخی و ادبیات خویش به این داستان می ماند که در خلاء پدید آمده در جامعه آذربایجانی و تحت تبلیغات وسیع و مخرب رسانه های دیداری و شنیداری دیگر قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای هویت خود را از دست داده ایم و به دنبال جایگزینی هویت خود با آنچه که در ذهنمان ایده آل به نظر میرسد ، بر آمده ایم . داشته های فرهنگی یک ملت ، قوم و یا گروه خاصی به مانند سرمایه های معنوی آن به حساب می آیند که باید در صیانت از آنها نهایت دقت و احتیاط را داشته باشد چه در این دنیای ارتباطات و عصر رسانه ها تمام این داشته های فرهنگی که حاصل قرنها مجاهدت نسل های متمادی هستند به سرعت و در طی یک یا دو نسل رو به زوال خواهند رفت . این امر به آسیمیلاسیون تعبیر میشود .آسیمیلاسیون یعنی انسان خودش را عمدا یا غیر عمد شبیه شخص دیگری بسازد یعنی خود را شبیه دیگری ساختن.انسان وقتی به این بیماری دچار می شود،هرگز متوجه شخصیت و اصالت و خصوصیات خودش نیست بنا براین خودش را به شدت وبا وسواس فراوان بی قید و شرط شبیه دیگری می کند تا از ضعف و خلایی  که در خودش و در حد منصوب به خودش احساس می کند مبرا باشد و از همه گونه افتخار و فضیلتی که در دیگری احساس می کند برخودار بشود. قرار گرفتن آذربایجان در نزدیکی مرزهای جمهوری جدیدالتاسیس آذربایجان و کشور ترکیه سبب شده تا این دو کشور فرامرزی نیات و اهداف خاصی را در آن دنبال کنند . 

جمهوری جدیدالتاسیس آذربایجان که سیاست سخت آسیمیله کردن اقلیتهای قومی موجود در آن جمهوری مانند لزگی ها و تالش ها و تات ها را با جدیت و سرسختی تمام پیگیری می‌کندو باعث گردیده‌است که بسیاری از آنها در قوم آذربایجانی ادغام شوند . این در حالیست که بر اساس قانون اساسی جمهوری آذربایجان تمام اقوام ساکن این کشور از حق آموزش به زبان مادری و حفظ فرهنگ بومی برخوردارند . اما این اصل قانون اساسی در جمهوری آذربایجان به درستی توسط دولت به اجرا در نیامده و شورای اروپا نیز در گزارش سال ۲۰۰۹ خود تلاش دولت این کشور را برای حفظ تنوع فرهنگی و فرهنگ‌های قومی کم دانسته‌است. با استفاده نیازها و خلاء های موجود در جامعه آذربایجانی ما  در صدد القاء وابستگی این منطقه به خود در زمینه های مختلف فرهنگی و علمی و ادبی دارد تا از این رهگذر به خواسته های سیاسی و امنیتی خود نایل شود . ادبیات به کار رفته در رسانه ها و محافل علمی این جمهوری جدیدالتاسیس مغایرت فراوانی با ادبیات و فولکلور مردم آذربایجان دارد زیرا زبان آنها ملغمه ای از زبان های منطقه قفقاز و اصطلاحات و واژه های روسی است که در اغلب موارد برای مردم و حتی قشر تحصیلکرده ما نیز قابل درک و فهم نمیباشد . این امر چیزی نمیتواند باشد جز اینکه سیاستمداران روس زده این جمهوری جدیدالتاسیس آذربایجان مردم آذربایجان را نیز همانند اقوام موجود در آن به سمت استحاله فرهنگی و جمعیتی پیش ببرد و بحث گونئی و قوزئی را واقعا بر سیاست و ادبیات ما نیز وارد نماید زیرا در نظر آنها شهروندان شمال ارجحیت خاصی به شهروندان به اصطلاح جنوبی دارند .

 ترکیه : پس از سرنگونی امپراطوری عثمانی که وارث خلافت اسلامی بود ، جمهوری ترکیه مدرن با هدایت و راهکارهای کشورهای اروپایی جایگزین آن شد . سیاست ها و اقدامات خصمانه این امپراطوری در قبال آذربایجان موارد متعددی ازاشغال آذربایجان دربرهه های مختلف تا  تجهیز و تسلیح کردها بر علیه آذربایجان را شامل میشده است این نوع اقدامات در زمان بعد از روی کار آمدن جمهوری غربی در ترکیه نیز ادامه یافت. امروزه نیز قدرت رسانه ای کشوری مانند ترکیه و نا آگاهی برخی از گروههای خاص مردم آذربایجان ـ  که از هول حلیم در دیگ افتاده اند ـ  سبب شده است تا از خلاء به وجود آمد سوء استفاده های فراوانی به عمل آید . تبلیغ فرهنگ و باورهای جامعه آذربایجانی و زدودن آثار فرهنگی و مدنی این مردم  به یکی از سیاستهای روزمره دست اندرکاران سیاسی و فرهنگی ترکیه تبدیل شده است  .

از دست رفتن هویت و باورهای جامعه میزبان تهاجم فرهنگی که منظور از آن آذربایجان خودمان است را باید هزینه ای سنگین دانست که جامعه ما به سبب برتری ابزار رسانه ای دوستان به ظاهر دلسوز تحمل میکند . در این صورت در جامعه ای که در آن برخی فارسی حرف زدن را نوعی واگرایی و و استحاله فرهنگی در برابر قوم فارس میدانند ، تلفظ عبارات ترکی استانبولی آمیخته به الفاظ عربی ، فارسی ، یونانی و اروپایی دارای چه نوع باری هستند ؟ آیا این امر را نیز باید مثل برخی ها  در جامعه ما به نوعی کلاس گذاشتن وداشتن تیپ روشنفکری دانست ؟ طبیعی است که نباید این چنین اتفاقی بیفتد زیرا اگر این رخداد فرهنگی اتفاق افتد باید برای ابد فاتحه هویت آذربایجان خودمان را بخوانیم، چون بعد از اندک مدتی نه خبری از ترکی رایج خودمان خواهد ماند و نه خبری از داشته های فرهنگی مان و ما مردمانی شتر گاو پلنگ ( کنایه از ناهماهنگی و بی تناسبی ) خواهیم شد.

نویسنده: ؟

ایمیل:؟