کوبانی در چهار تصویر
تصویر اول، آخ کۆبانی:
آخ کوبانی نام سرودەایست کە دختر گریلای زخمی بهنگام معالجە روی تخت بیمارستان می سراید و در شبکەهای مجازی توجە ملت ما را بخود جلب نمودەاست. سرودەای کە وجدان هر هم میهنی را می آزارد. سرودەها و درسهای کوبانی این کانتون ٣٠٠ هزارنفرە یکی دو نیستند و درسهای فراوانی بمثابە انقلاب کوبا و امریکای لاتین، الجزایر و ویتنام برای نسلهای آیندە با خود دارد کە شاید سرنوشت بعدی ملت کورد را از مقاومت کوبانی بازتعریف نمود. در تاریخ ملت کورد مقاومتهایی اینگونە بسیارند کە می توان بە حماسە "خان لەپ زێڕێن "در قلعە دمدم اورمیە ، حماسە عبدی خان ( درویش عبدی ) در شنگال کنونی، مقاومت ٢١ روزە مردم سنندج در سال ١٣٥٨ علیە نیروهای جهادیست خمینی، داستان جنگ دابان علیە نیروهای صدام حسین در سال ١٩٨٤ و موارد اینگونە نام برد. شرایط فعلی کوبانی را می توان نیز با روزهای واپسین ببرهای تامیل و قتل و عام آنان در سریلانکا تشبیە نمود.
تصویر دوم، وقایع چند دهە گذشتە:
اگر آزادی کوردستان عراق در سال ١٩٩١ بە اتحاد میان کشورهای همسایە آن اقلیم یعنی ایران، تورکیە و سوریە انجامید و آن کشورها بطور ماهانە علیە آن اقلیم نشستهای امنیتی برگزار می کردند، اینک آن کشورها در بدترین حالت روابط با هم قرار دارند اما کوبانی کوردها را متحد نمود. خصلت ذاتی جامعە کوردی بگونە ایست کە علیرغم تلاش حکومتهای حاکم بر کوردستان و متفرق کردن کوردها هیچ حکومت و سیستمی قادر بە تسلط بر آن و محو آن نیست. برای نمونە رژیم شاە ایران با مصالحە قرار دادن کوردها در سال ١٩٧٤ مبارزە کوردها را بە زانو درآورد. اما سە سال بعد از آن رژیم شاە پهلوی پاداش خیانت خود را دریافت و فروپاشید. کوردها در عراق از بدو تاسیس آن کشور بە بیرحمانە ترین شیوە سرکوب شدەاند، اما همە سرکوبگران خودنابود شدند و کوردها کماکان بە حیات خود ادامە می دهند. سە دولت مسعود ایلماز، تانسلو چیلر و بولنت اجویت کە در دشمنی با کوردها ید بالایی داشتە اند و در دهە ٩٠ موجی از خشونت و کشتار علیە کوردها را براە انداختند، همگی فروپاشیدند تا جائیکە نامی از آنان در صحنە سیاسی تورکیە باقی نماندە است، اما مبارزە کوردها همچنان در اوج است. بدون تردید دولت اردوغان نیز گرفتار همچون شرایطی خواهد شد.
تصویر سوم، اعتصاب و تظاهرات در شرق کوردستان:
کنگرە ملی کوردستان بیانییەای خطاب بە اعضا و سایر نهادهای کوردی در روز پنجم اکتبر جهت سازماندهی یک اعتصاب غذای ٥ روزە مقابل ساختمان پارلمان اروپا در بروکسل در اعتراض بە سکوت جامعە جهانی نسبت بە بحران کۆبانی صادر نمود. در روز دوم اعتصاب و بهنگام خبرهای نگران کنندە از کوبانی، جوانان کورد در یک اقدام برق آسا ساختمان پارلمان اروپا را اشغال کردند. متعاقب آن رئیس پارلمان اروپا خود با حضور در جمع تظاهرکنندگان بە همدلی با کوردها شد و قول همکاری داد و بازتاب این حرکت در رسانەهای اروپایی چشمگیر بود مقارن با اعتصاب ما در بروکسل، ١٤ نفر از فعالان مدنی کوردستان نیز با انتشار اطلاعیەای از اعتصاب سە روزەای در حمایت از کوبانی برخواستند. در اندک زمانی افراد بسیاری بە اعتصاب کنندگان کوردستان پیوستند و بازتاب اعتصاب آنان کوردستان را با خود همراە نمود. حرکتی کە چهرەهای سرشناسی مثل شهرام ناظری و صدیق تعریف رابا خود همراە کرد. گرچە اعتصاب و بپاخواستن کوردها در ایران متوجە داعش و رژیم تورکیە است و رژیم ایران تا اندازەای از این موضوع خوشحال است اما همزمان نگران بیداری جامعە است. خنثی سازی تلاشهای مدنی هر چند متوجە منافع آنان نباشد یکی از اهداف آنان میباشد، تا جائیکە سایت تابناک تلاشش بر این بود وانمود نماید کە شهرام ناظری در اعتصاب شرکت ندارد. ردپای خنثی سازی فعالیت کوردها ازطرف رژیم ابعاد مختلفی دارد و درست دو ماە پیش همزمان با حملە داعش بە شنگال و مخمور در کوردستان عراق، سازمانهای کورد ایرانی برای مقابلە با داعش اعلام آمادەگی کردند و نیروی نظامی بە مناطق جنگی فرستادند اما رژیم ایران از کانالهای مختلف خود بە حکومت اقلیم کوردستان هشدار داد و تحت فشار ایران آنان را از جبهەهای جنگ بازگرداند. رژیم ایران بخوبی دریافتە بود کە نیرویی کە قریب بیست سال است خواب است در صورت ورود بە جبهەهای جنگ آمادە میشود.
تصویر چهارم، جزیرە آرام:
علیرغم تمامی بحران و تحولاتی کە خاورمیانە را فرا گرفتەاست، جامعە ایران ساکت و ارادە جدی برای مبارزە در ایران نیست آیا اعتصاب فعالان سیاسی ـ مدنی کورد در ایران و اروپا می تواند بە الگویی برای ایران درآید بعید بنظر میرسد. سخنی از آقای اوجالان رایج است کە می گوید "بردە کسانی هستند کە بە وضع خود راضی هستند ". با این توصیف ایرانیان تحت حاکمیت فعلی بردەای بیش نیستند. گرچە در ایران اعتصاب و تحصن سابقە بیش از صد سالە دارد و در دوران قاجار با تاسی از مبانی شیعی تحت عنوان بست نشینی وجود داشتە است. در سالهای اخیر دو مورد اعتصاب در زندانهای رژیم ایران داشتیم کە یکی اعتصاب ٧٠ روزە اکبر گنجی و دیگری اعتصاب زندانیان سیاسی کورد در سال ٢٠٠٨ بود. البتە گهگاهی هم شاهد روزە سیاسی اصلاح طلبان و شعارهای اللە اکبر!! در شب بر بامهای تهران بودەایم. اینک این سوال مطرح است کە چرا سبزها برای آزادی موسوی و کروبی از اعتصاب نظیر آنچە کوردها در اعتراض بە کوبانی انجام دادەاند همت نمی گمارند؟
http://www.tabnak.ir/fa/news/440574/همدردی-شهرام-ناظری-با-کردزبانان-کوبانی
http://www.tabnak.ir/fa/news/440851/چرا-شهرام-ناظری-و-اصغر-فرهادی-باید-اعتصاب-غذا-می‌کردند