او از بازماندگان قتل عام درسیم است! 60 سال دستمال کوچک گرەخوردەای را در تمام شرایط همراە خود داشت. سرانجام در سن 71 سالگی در برابر دوربین سینما، گرە آن دستمال کوچک گلدار را باز کرد، چند تار مو همە آن چیزی بود کە بە چشم میخورد:"مادرم گفت این تار موهارا بە عنوان شاهد مرگ ما، نزد خود نگە دار."و این آغاز فیلم مستند دردناکی است بنام دختران گمشدە درسیم!
هفتاد وهفت سال بعد، داستان درسیم در شنگال تکرار شد، و همە این داستانها 1400 سال پیش، آن زمان کە اعراب مسلمان، دختران کورد را در بازار مکە بە حراج گذاشتند، شروع شد:
"معابد تخریب، آتش ها خاموش
اعراب بسی ویرانی برجای نهادند
زنان و دختران را به اسیری بردند ... " (1)
فاجعە شنگال و کوبانی ادامە تراژدیهای بە هم پیویستە تاریخ یک ملت است، در جای جای این سرزمین سرهای بریدە زنان و مردان در دستان این و آن دیدە شدەاند. قبل از داعش سربازان ترک سرهای بریدە زنان و مردان پیشمرگ را بە نمایش گذاشتند و قبل از اعراب، شاهانی کە این چنین اعمال خود را بازگو کردەاند:
" فره‌وه‌رتیش را کت بسته پیش من آوردند. من بینی، گوش و زبان او را بریدم و چشمهایش را درآوردم. او را به زنجیرکشیده ودر بارگاه نگاه داشتم تا همه جنگاوران او را به چشم خود ببینند. سپس دستور دادم که او را در اکباتان (همدان) بر سر نیزه کنند و تمام طرفدارانش را در قلعه اکباتان بر دار کنند." [داریوش کتیبە بیستون- کرمانشاە]
آیا داریوش، شاە عباس صفوی، سلطان های عثمانی، خلفای بغداد، رضا شاە،آتاترک، محمد رضا شاە، صدام حسین، روح اللە خمینی، کە همە و همە خشونت ورزی نسبت بە این مردم را بە اوج رساندند، نتیجەای مثبت از عمل و اندیشە خشونت ورزی خود گرفتند؟ آیا فرانسە و انگلستان کە این سرزمین را بە دلخواە خود تکە پارە کردند، پاسخی برای سیاست و اعمال خود بعداز سپری شدن صد سال در این منطقە گرفتند؟ آنچە در کوبانیاتفاق می افتد، تکرار مکرر تاریخ و تکرار مکرر اعمال ما انسانهای این جهان است. سقوط کوبانی، بازتابی از ارادە، اندیشە و عمل ما شهروندان این روستای جهانی است!
اینکە چرا خشونت ورزی نسبت بە این مردم مرز نمی شناسد، چرا سرزمینشان تکە پارە شدە است، چرا ثروت سرزمینشان بە تاراج میرود، چرا این سرزمین در طول تاریخ محل تاخت و تاز این لشکر و آن سپاە بودە است، چرا این مردم و این سرزمین روی آرامش بە خود نمی بینید؟ همە و همە سئوالاتی هستند بدون پاسخ!
امروز سئوالات بی پاسخ دیگری در گسترە جهان مطرح است. بیست کشور کە جنین تروریستهای خلافت اسلامی از شکم برخی از آنها درآمدە است، بە همراە پارلمان ترکیە در بوق و کرنا دمیدند، کە چنین و چنان کنند و نخواهند گذاشت کوبانی سقوط کند و یک تراژدی انسانی بوقوع بپیوندد، لیک تراژدی انسانی در حال وقوع است.
آنچە این روزها در سوریە و عراق اتفاق می افتد، ادامە روندی است کە سالهاست بخشی از افریقا و خاورمیانە را در خود فرو بردە است. در چهل سال اخیر ما شاهد صلح و ثبات در این منطقە نبودەایم، روند رویدادها تشدید خشونت و بی ثباتی هرچە بیشتر است. کشاندن کوردستان بە درون این بحران، سرآغاز بحران عمیق تری است، کە ناگزیر ایران و ترکیە را هم در بر خواهد گرفت. جهان ما کە خود را در جمع کشورهای سازمان ملل بە نمایش می گذارد، توان صلح اندیشی و تامین صلح را از دست دادە است.
کلوبهای نهان و آشکار کە بر سرمایە و و اهرمهای کنترل این جهان، تسلط دارند، فرجی برای صلح و عدم بکارگیری خشونت، باقی نخواهند گذاشت، مگر اینکە باشندگان این کرە خاکی نیروی اندیشە و عمل خود را در جهت صلح و احقاق حقوق انسانها، بکار بگیرند. کوبانی آزمونی است جهانی. اگر این شهر سقوط کند، ما شاهد ادامە سقوط در گسترە فراختری خواهیم بود، آرامشی کە این روزها در برخی از کشورها دیدە می شود، ناپایدار خواهد بود، مگر اینکە ارادەای جهانی با ارادە مدافعان کوبانی گرە بخورد.
یکی از دختران شهر کوبانی بنام "بەریوان"رو بە مردم این جهان از طریق دوربین تلوزیون در 9 ژوئیە سال 2014 چنین گفت:"داعش می خواهد ارادە کورد را در هم بشکند."شاید این هدف داعش و اردوغان ها باشد، اما آنانکە خاورمیانە و بخشی از آفریقا را در جنگی نافرجام فرو بردەاند، شکستن ارادە انسان امروز را هدف قرار دادەاند. آن ارادەای کە زمانی علیە جنگ ویتنام و جنگهای دیگر، شاهد تظاهر آن بودیم. آیا این ارادە هنوز وجود دارد؟
ابراهیم فرشی
نهم اکتبر ٢٠١٤
1- [ نوشتەای بر روی پوست آهو کە گفتە میشود در موزە سلیمانیە نگهداری میشود]