فراکسیون بازی رژیم و سر در گمی حرکت ملی آزربایجان
برای تصویر روشن این بازی لازم است کمی عقربه زمان حرکت ملی را به عقب کشیده و به سالهای شروع به اصطلاح پروژه اصلاحات جمهوری اسلامی ایران برگردیم. نقطه استارت هویت یابی تورکی آزربایجانی با جهش تساعدی بعد از پایان جنگ ایران و عراق زده شده بود وبا ورود نسبی فناوری های نوین جهانی در عرصه اطلاع یابی عمومی دیگر کنترل سیل بنیان کن آگاهی ملی آزربایجان با سرکوب عریان واقع بیینانه به نظر نمیرسید.
در عرصه بین‌المللی رژیم با بن‌بست باز نشدنی مواجه شده بود و آشکار به ارتکاب جرایم ترور سستی مخصوصا در دل اروپا متهم شده بود که متعاقبا اکثر کشور های اروپایی سفرای خود را از تهران فرا خوانده بودند. روسیه آن زمان در موقعیتی نبود که رول بندبازی حرکت به شرق رژیم را در تقلای حفظ موجودیتش بازی کند. قیمت نفت هم تعریف چندانی نداشت که به قلب پوسیده رژیم حیاتی موثر ببخشد. عبور از بحران نیاز به طرحی کاملا جدید و غیر مترقبه داشت. در این لحظه حساس است که ناگهان مرتجع ترین و خونخوار ترین چهره های نظام به طرفداران حاکمیت قانون، مردم سالاری دینی، جامه مدنی، گفتگوی تمدنها، ایران برای همه اقوام و….تبدیل میشوند
هیجان همه جا را فرا میگیرد امیدواری به اوج میرسد. دیگر انقلابی گری جهت تغییر رژیم و نیز مبارز ه مستقل برای کسب خقوق ملی از انواع خود مختاری، فدرالی و یا استقلال دموده و بعضا انحرافی، غیر بهداشتی و البته خائنانه تلقی میشود. در مسابقه هیجان و انگیزه ملت ها ی غیر فارس که در عین حال اکثریت مردم را تشکیل می‌دهند گوی سبقت را از همه میربایند که اوج قدرت خود را با ریختن بیشترین میزان رای به صندوقهای باد آورده به رخ همگان مخصوصا استکبار جهانی و خائنین تجزیه طلب !! میکشند.
یکی دو سال طول می کشد تا حرکت ملی آزربایجان از نشئگی پیروزی کاذب و میزان بودن رای خود خارج شود تا بتواند تیترهای “چپ و راست دو لبه قیچی برای آزربایجان “و…بر صفحه اول روزنامه های خود بچپاند. تازه متوجه میشود اگر اصلاحاتی هم در کار باشد جمهوریتش به تهران و اسلامیتش به تبریز خواهد رسید! .
ولی بعد از این بیداری مجدد است که حرکت به میمنت انسجام ذاتی ملی از فضای هشت ساله تنفس نسبی و ناشی از اضطرار استراتژیکی رژیم در جهت تثبیت نسبی پایه های خود به راه میافتد. دیگر به زودی بر خیل عظیم فعالین ملی مسجل میشود که از این نمد اصلاحات کلاهی بر آنها دوخته نخواهد شد.و انسجام ملی ،همبستگی و برادری و خواهری مبارزاتی است که حرکت را به نقطه‌ای میرساند که در بازی دیگری چون مثلا جنبش سبز بازی نمی خورد. در سایه این اعتماد به نفس ملی است که تمام تله های مختلف رژیم را یکی پس از دیگری به فرصت تبدیل میکند واز هر حادثه تلخ و ناگوار ویا سرگرم کننده وسیله ای برای آگاهی هر چه بیشتر ملت از هویت و شخصیت خود مییسازید. از بازیهایی ورزشی گرفته تا حوادث غیر مطرقبه زلزله قاراداع، خشکاندن دریاچه ارومیه تا واکنشهای ضد نژاد پرستی خنثی سازی ترفند های دموقرافیک با استفاده از کارت تروریستی.
بازی بنفش رژیم هرچند سیل آرای مردم گرفتار در چنبره کالاها ی گرانقیمتی چون امنیت فیزیکی و درد معیشت بخور ونمیری را روانه کاسه گدایی مشروعیت حداقلی نظام میکند. هرچند میتواند چند روزی آب دهان خوش باوران جویای رسمیت سراسری زبان تورکی و احیای هویت و منزلت چهل میلیون تورک و…بیاندازد ولی به زودی رنگ حنایی ریش کلید دار بنفشی بر همگان عیان میگردد. و معلوم میشود نه خبری از احیای دریاچه حیات ارومیه ونه تدریس زبان تورکی در مدارس و نه. …آزادی محبوسان ملی و. ..است.
نه آن سید خندانشان شعار های رنگارنگش را عملی ساخت ونه این ملای کلید دارشان آررزوهای “ایران تورکچیلری”را به سامان نمود. به جایش از دل آن اصلاحات لپ لپی معجزه هزاره قرن در آمد که بجای آوردن نان به سفره مردم کیسه های خاور انیها را پر کرد و به جای تثبیت جامعه مدنی واحقاق حقوق به اصطلاح اقوام بساط کوروش بازی و جمکران پهن شد.
با آشکار شدن این حقیقت که بعد از قریب بیست سال از شروع بازی اصلاحاتی و اعتدالی و..اندازه یک جو هم در جهت احقاق حقوق مردم اقدام عملی صورت نگرفته باز به ترفند دروغ بزرگ و ایجاد حس پیروزی کاذب روی می آورند. اگر با دروغ احیای دریاچه، تاسیس فرهنگستان زبان تورکی، تحصیل به زبان مادری در مدارس و دانشگاه‌ها،و…نگرفت. آگر وعده دروغین اتصال به اقتصاد جهانی و افتتاح دفاتر غولهای نفتی در تهران نگرفت غمی نیست. بازار دروغ که کساد نمیشود و خلا عمیق احساس پیروزی کاذب هم که همیشه تهی و تهی میشود. یکی با زیارت قبر مادر سلیمان ببخشید کوروش گنده پر میشود دیگری به صاحب شدن یهوئی بیش از صد نماینده تورک و بدین ترتیب کسب عنوان اکثریت بودن و نه از طریق آمار گیری مورد نظر کنوانسیون منع تبعیض آن دیگری هم با حضور میلیونی در صحرای کربلا.!
حال ملتی که تا دیروز انکار میشدند که اصلا وجود خارجی دارند به میمنت بیش از صد نماینده‌ای که تمام حسنات ولایی بودن، اصلاح طلب ششدانگ بودن، تورک بودن رسمی و در جایگاه مجلس بودن را یکجا دارند را صاحب شده چه احتیاجی به ملتچی آن هم از نوع استقلال طلبش دارد؟!
اصلا نگو این متجاسرین تجزیه طلب بودند که مانع از سیاست ورزی برادران ایران تورکچیهای ما شده بودند. تازه خیال کشورهای همزبان همسایه مان هم راحت شد. دیگر جای نگرانی از بابت تجزیه و به تحلیل کشور هم سرنوشتشان ایران یا همان عجم دیاری سابق هم ندارند.تازه اگر مشکلی هم پیش بیاد و برادران ایران تورکچیها هم با رهبری داهیانه غازی حاج نادر قاضی زاده هم نتوانند از شر این تجزیه و به طلبان تورکچی یعنی ورژن جدید متجاسرین سابق برآیند الحمد الله شاهزاده سلطان بابک میرزا را داریم.
خوب این دوره را هم به حول قوه دروغ های گوبلزی و فراکسیون سازی های تورکی اسلامی ایرووووووووونی با تمدید چهار سال دیگر دوره تدارکاتچی بنفشی را رد میشویم و هشت سال بعد هم اگر خیلی لازم شد همین آقای پزشکیان چهل ملیون را سر کار گذاشته هم باقیمانده شان را آسیمله میکند وهم از شر تجزیه طلبان باکویی،آنکارایی، تلاویوی و….راحت میشویم. از طرف دیگر چهل ملیون تورک ایرووونی شده هم همچون همیشه تاریخ نگهبانان خلیج همیشه فارس میشوند. تا آن موقع هم این استقلال طلبان را هم در داخل یا حبس میکنیم یا با تصادف ات ساختگی و. ..میکشیم و یا مجبور میکنیم بروند در خارج بپوسند. صدایشان را هم در آن ور و این ور آب هر کجا که باشند میبریم به کمک دوستان تعبیه شده در داخل خودشان.
ولی بهتر است بدانند که مشعل آزادیخواهی و استقلال طلبی حرکت ملی آزربایجان جنوبی با این سایه سازیها و گرد و خاک پراکنیها خاموش نخواهد شد. اگر فراکسیون چیها و طرفدارن داخلی و خارجیشان خود را با اراده ملی مللت آزربایجان و سایر ملتهای تورک در کشور فعلا ایران تطبیق ندهند سرنوشتی جز همان سبزی ها و بنفشی ها نخواهند داشت.
صالح کامران سوئد